To może być bardzo dynamiczna kampania wyborcza

Prezydentura profesora Majchrowskiego jest dość dobrze oceniana, w związku z czym ma on bardzo duże zaplecze. Z kolei pani Małgorzata Wassermann to osoba, która zyskała dużą popularność i reprezentuje bardzo silny obóz polityczny, będący teraz na fali wznoszącej. Sądząc po ogólnokrajowych sondażach można powiedzieć, że to apogeum jego wpływów.

Natomiast Łukasz Gibała to osoba, która angażuje bardzo duże pieniądze w promocje swojej osoby, więc mimo że nie stoi za nim żaden wielki dorobek ani silna formacja polityczna, czy popularność medialna, jak w przypadku pani Wassermann, doszlusowuje do tego tandemu. Ale moim zdaniem stoi raczej na przegranej pozycji. Sondażowa różnica między panią Wassermann a profesorem Majchrowskim w drugiej turze nie jest przesądzająca. Poza tym jest jeszcze rok do wyborów. Ważna będzie debata telewizyjna.

Pamiętam tę sprzed trzech lat, między Markiem Lasotą a profesorem Majchrowskim. Odniosłem wtedy takie wrażenie, że pierwszy z nich nie wykorzystał wszystkich możliwości, żeby - mówiąc kolokwialnie - przycisnąć kontrkandydata nieco mocniej. Pani Wassermann może zrobić wręcz odwrotnie i przycisnąć za mocno. Jeżeli zostanie oficjalnie kandydatką partii rządzącej na prezydenta, to może być znacznie bardziej dynamiczna kampania niż ta sprzed trzech lat.

Przypominam, że jest jeszcze minister Jadwiga Emilewicz i Jarosław Gowin, który zabiega o nominację dla niej. W sondażu ma 0,4 proc. To jest jednak kwestia tego, że panią Wassermann widzimy od pewnego czasu praktycznie codziennie na ekranach telewizorów. Pani Emilewicz, od kiedy została wiceministrem, mignęła mi w telewizji może ze trzy razy. To by się mogło zmienić, gdyby zaczęła dość intensywną kampanię. Punkt wyjścia ma oczywiście gorszy niż pani Wassermann i myślę, że Gowinowi będzie trudno przekonać prezesa Kaczyńskiego, by poparł Emilewicz w wyborach na prezydenta Krakowa.