Nowy Sącz: zmarła Iga - iskierka nadziei chorych dzieci

Do ostatnich chwil była przy niej mama - dzielna Dorota Hedwig - znana w całej Polsce sądeczanka, która bez reszty poświęciła się batalii o życie nie tylko swojej córki, ale wszystkich dzieci chorych na mukowiscydozę.

W tej heroicznej walce kibicują pani Dorocie tysiące rodzin. Iga była bowiem pierwszą Polką, dla której w 2006 r. udało się wywalczyć przeszczep płuc. Ta operacja dała nadzieję kilku tysiącom chorych dzieci. Bez przeszczepu odchodzą zwykle w wieku kilkunastu lat.

Nowe płuca dają szansę na kolejne kilka lat życia i być może na doczekanie chwili, gdy medycyna ogłosi, że znaleziono skuteczne lekarstwo, na chorobę, na którą prawdopodobnie zmarł Fryderyk Chopin.
Mama Igi, od lat jest szefową Polskiego Towarzystwa Walki z Mukowiscydozą, wspiera cierpiących i ich bliskich, organizuje dla nich pomoc.

Zmarłą przedwczoraj 23-letnią Igę znaliśmy w "Gazecie Krakowskiej" od dzieciństwa. Już jako mała dziewczynka stała się ikoną batalii o lepszy los Polaków z mukowiscydozą.
Żyła pięknie. Nawet w jej oczach trudno było się dopatrzeć smutku. Odwiedzała nas w redakcji śliczna, pogodna, uśmiechnięta. Była przyzwyczajona do myśli o śmierci, z którą oswajała się od lat, ufała Bogu.
Gdy w Boże Narodzenie 2005 roku po raz pierwszy przyszedł dramatyczny kryzys w chorobie, żegnała się z rodziną, pogodzona z losem. Uratowana dzięki operacji miała świadomość, że wraz z nowymi płucami dostała tylko odroczenie cierpień, więc wykorzystała ten czas, jak najlepiej umiała.

Chodziła na spacery, uprawiała sport, nadrabiała zaległości towarzyskie i szkolne, jednała sobie przyjaciół, była wdzięcznym skarbem dla najbliższych.
W październiku ubiegłego roku pisaliśmy na naszych łamach, że młoda, wspaniała dziewczyna, właściwie już kobieta, czeka na swoje trzecie płuca, bo te drugie słabną.

Znalazły się. Kilka tygodni temu przeprowadzono w Austrii przeszczep, ale organizm zmęczony ponaddwudziestoletnią walką z mukowiscydozą okazał się zbyt słaby. Nie wytrzymał najtrudniejszego dla pacjentów czasu, który przychodzi zwykle 5-6 tygodni po operacji. Nerki przestały pracować, jedno płuco odmówiło "współpracy".

Iga odeszła zbyt wcześnie. Zostawiła nieutulonych w żalu bliskich i przyjaciół, ale zostawiła też nadzieję.
Na jej przykładzie pani Dorota udowodniła, że mukowiscydozę nawet w bardzo ciężkim przebiegu można na jakiś czas zatrzymać. Prędzej czy później medycyna znajdzie na nią sposób. Trzeba, aby jak najwięcej chorych doczekało tej chwili. Iga nie doczekała, ale jej młodsza siostrzyczka, również chora, Julka ma duże szanse.