Podhale. Most w Białym Dunajcu na nowego patrona. To gen. brygady Boruta Spiechowicz

FLESZ - Klienci kasują się sami. Kasy samoobsługowe w Polsce

W uroczystości nadania imienia mostowi wzięli udział przedstawiciele lokalnych samorządów z gmin Biały Dunajec i Poronin, powiatu tatrzańskiego, a także województwa. Obecny był m.in. wicewojewoda Ryszard Pagacz.

Biały Dunajec od swoich początków może pochwalić się udziałem swoich mieszkańców w walkach niepodległościowych. Najsłynniejszym naszym mieszkańcem był gen. Andrzej Galica. Został on upamiętniony na Podhalu i w Białym Dunajcu w różne sposoby. Ma m.in. pomnik przed urzędem gminy. Z kolei w sprawie upamiętnienia generała Boruty Spiechowicza zwróciła się do nas 21. Brygada Strzelców Podhalańskich. Rada gminy zaakceptowała ta kandydaturę

- mówił wójt Andrzej Jacek Nowak.

Wicewojewoda pogratulował radzie Białego Dunajca, że zdecydowała się przypomnieć postać generała Boruty Spiechowicza. - Przyszło mu żyć w trudnych czasach, gdy Polski nie było na mapie. Polska dzięki wysiłkowi Polaków myślących o niepodległości stawała z ruiny. Generał Boruta Spiechowicz pochodził z rodziny wielodzietnej, było ich 15. Związał swoje losy z wojskiem. Zawsze walczył, był żołnierzem. Historia cały czas się toczy, tworzymy ją również teraz. Przejeżdżając przez ten most będziemy mieli okazję przypomnieć sobie postać generała Boruty Spiechowicza - mówił wicewojewoda.

Starosta tatrzański Piotr Bąk mówił, że to wydarzenie zamyka klamrą najnowszą historię mostu. - Wiemy ile lat trzeba było czekać, by mógł ten most powstać, jakie były przeszkody. Wiemy jak on jest ważny dla całego Podtarza. Dlatego jest to dobry pomysł, by taki strategiczny most miał imię generała. Można tego pomysłu radzie gminy Biały Dunajec pogratulować. Ważne jest, by nasze dzieła miały swoje nazwy, by było to nazwy symboliczne, by przemawiały do ludzi - mówił Piotr Bąk.

Mieczysław Boruta Spiechowicz urodził się w 1894 roku w Rzeszowie, a zmarł w 1985 roku w Zakopanem. Był generałem brygady Wojska Polskiego. Od 1914 r. służył w Legionach Polskich. W 1918 r. walczył w 2. Korpusie Polskim w Rosji. Rozpoczął działalność w Polskiej Organizacji Wojskowej na terenie Ukrainy. Jako dowódca 2 Grupy Operacyjnej i Pułku Strzelców Lwowskich wziął udział w obronie Lwowa.

Między wojnami pracował jako szef sztabu 8 Dywizji Piechoty oraz w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych jako I oficer Sztabu Inspektora Armii generała Edwarda Rydza-Śmigłego. W czasie II wojny światowej dowodził Grupą Operacyjną „Bielsko”. Walczył pod Pszczyną, nad Dunajcem, Sanem, pod Tomaszowem Lubelskim. Gdy jego oddziały zostały rozbite, znalazł się we Lwowie, gdzie włączył się w konspirację. Został aresztowany przez NKWD. Więziono go w Stanisławowie i Moskwie. Z więzienia został zwolniony w 1941 roku. Od 1942 roku był dowódcą wojsk ewakuowanych do Iranu.

Wrócił do kraju w 1945 roku. Krótko po tym, na własną prośbę, został przeniesiony w stan spoczynku. Zajął się prowadzeniem gospodarstwa rolnego. W Zakopanem zamieszkał w 1964 roku, gdzie prowadził głównie działalność kombatancką. Został pochowany w kwaterze legionowej Nowego Cmentarza w Zakopanem.