Kraków. Studenci AGH i Collegium Medicum UJ udoskonalają sprzęt służący małym pacjentom

FLESZ - Polacy boją się biedy

Zabieg plastyki wargi przeprowadza się nawet już u dwunastotygodniowych dzieci. W niektórych przypadkach po takiej operacji zakłada się specjalistyczne wkładki, które wspomagają poprawne formowanie kształtu nosa dziecka. Przed operacją rozszczepu podniebienia wykonuje się wycisk podniebienia pacjenta - za pomocą łyżki ortodontycznej. Jak się okazuje, na rynku brakuje asortymentu idealnie dostosowanego do anatomii dzieci w tak młodym wieku.

Jakub Bryła, Marcin Chruściński i Michał Kryska - studenci na Wydziale Inżynierii Mechanicznej i Robotyki AGH oraz członkowie Kół Naukowych AGH Rapid Prototyping i AGH Medical Technology - z pomocą merytoryczną ekspertów z Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie i studentów CMUJ podjęli się zaprojektowania i wykonania prototypów elementów spełniających wymagania takich pacjentów. Główne problemy, z którymi musi zmierzyć się zespół, to wykonanie komponentów z odpowiednią precyzją - przy ich niewielkich rozmiarach, a także dobór technologii wytwarzania oraz materiału z certyfikatem użycia medycznego.

- Studenci mogą się już pochwalić pierwszymi wynikami swojej pracy. W połowie kwietnia przekazali zespołowi medycznemu testowy zestaw łyżek ortodontycznych. Elementy zostały wykonane na drukarkach 3D ze specjalistycznego polimeru. W sumie zostały zaprojektowane i wykonane cztery modele łyżek, każda w trzech rozmiarach - informuje Anna Żmuda-Muszyńska, rzeczniczka AGH

.

W przypadku wkładek głównym celem zespołu jest modyfikacja ich geometrii, zakładająca dodatkowe systemy utrzymujące element w jednej pozycji. Obecnie trwają prace nad stworzeniem finalnego modelu. Najważniejsze zadanie jest jednak cały czas przed zespołem. Małe gabaryty oraz skomplikowana geometria stentu wymagają skrupulatnego doboru technologii wytwarzania.

- Mamy do wyboru kilka rodzajów technologii druku 3D, rozpoczynając od najbardziej rozpowszechnionych, przez metody druku z żywic światłoutwardzalnych oraz proszków polimerowych. Rozważamy również standardowe techniki jak odlewanie z użyciem form silikonowych - jednak również i w tym przypadku planujemy wykorzystać metody przyrostowe do wykonania wzorca. Najważniejszym jest, aby finalny produkt spełniał ściśle określone wymagania projektowe - zarówno pod względem geometrii, jak
i sztywności. W pierwszych testach planujemy wspomóc się wykonanym modelem nosa dziecka na podstawie plików DICOM z tomografii komputerowej - podkreśla Jakub Bryła, lider zespołu.

Studenci podkreślają, że druk 3D ma duży potencjał w wytwarzaniu sprzętu spersonalizowanego na potrzeby konkretnego pacjenta. Jak informują, głównym celem projektu - poza oczywiście formą pomocy - jest zbadanie możliwości, wad i zalet, poszczególnych technologii wytwarzania przyrostowego w aspekcie produkcji komponentów przeznaczonych do zastosowań medycznych.