W Chrzanowie dzieci na wakacjach się nudzą

Do klubu Pegaz przy Spółdzielni Mieszkaniowej na os. Niepodległości chodzi 65 dzieci. Chętnych jest dużo więcej. Na dwutygodniowy turnus trzeba wyłożyć 50 zł za dziecko. Katarzyna Kowalska-Kasprzyk sama wychowuje trójkę. Nie ukrywa, że 150 zł to duża kwota. Gdyby w szkole były organizowane bezpłatne półkolonie, jak było jeszcze kilka lat temu, z chęcią zapisałaby dzieci.

- Synowie spędziliby te kilka godzin bawiąc się z rówieśnikami, a nie na klatce schodowej - mówi pani Katarzyna. - Sąsiedzi skarżą się, że dzieci hałasują. Osiem lat temu w Szkole Podstawowej nr 10 w Chrzanowie ruszyła pierwsza półkolonia.

- Przyjęliśmy wszystkich chętnych. Były trzy grupy najmłodszych i dwie nieco starszych dzieci - wspomina Zdzisława Jaśko, emerytowana nauczycielka, wieloletnia kierowniczka półkolonii. - Co roku zapotrzebowanie było bardzo duże, a teraz dzieci wałęsają się jak bezpańskie psy.

Dyrektor Zarządu Szkół i Przedszkoli Tadeusz Kołacz twierdzi, że organizowanie półkolonii letnich to skostniała forma. Wbrew głosom nauczycieli, którzy opiekowali się dziećmi na półkoloniach, Tadeusz Kołacz uważa, że te nie cieszyły się zainteresowaniem.

- Niech wypoczynkiem zajmą się instytucje kulturalne, które zgłaszają się z programem i dostają od nas pieniądze - podkreśla dyrektor. - Każdemu nauczycielowi musielibyśmy płacić około 3000 złotych za miesięczną opiekę nad wychowankami. A my przeznaczamy 38 milionów złotych rocznie na całą oświatę. Te argumenty nie przemawiają jednak do rodziców. Piotr Giermek ma dwie córki w wieku 10 i 7 lat. Pracując do wieczora nie może zagospodarować im czasu i drży o ich bezpieczeństwo.

- Boję się o nie, bo starsza musi zaopiekować się młodszą a przecież sama jest jeszcze dzieckiem - mówi z trwogą pan Piotr. - Gdyby w szkole była organizowana półkolonia, na pewno zapisałbym dziewczynki. Mógłbym spokojnie pracować.

Jedynym wyjściem jest posłanie dziecka do Domu Kultury na darmowe zajęcia sportowe. Każdy może przyjść i wziąć w nich udział. Tylko że dla niektórych dzieci jest to wyprawa co najmniej na drugi koniec miasta, a rodzice nie dowiozą, bo pracują.