Oryginalne pomysły mieszkańców Krakowa na budżet obywatelski

"Filozofia na bruku"

Projekt zakłada stworzenie pierwszego przystanku ścieżki filozoficznej R.Ingardena u ujścia Wilgi. Zostanie umieszczona na nim rzeźba 8 metrowego Krzesła wraz z przewodnią myślą filozoficzną. Poprowadzimy odbiorców przez różne sposoby interpretacji sztuki i otaczającej ich przestrzeni, jednocześnie czyniąc przestrzeń miejską bardziej barwną i intrygującą.

Krzesło kształtem przypominałoby krzesło z pl. Bohaterów Getta, a wykonane byłoby w części ze stali kortenowskiej (por. Cricoteca). Nogi krzesła byłyby niesymetryczne, a jedna z nich byłaby częściowo „otwarta” z wglądem do jej wnętrza, wypełnionym różnego rodzaju materiałem. Na poziomej poprzeczce nogi, wyprofilowane byłyby miejsca, by usiąść. W pobliżu rzeźby znalazłoby się dodatkowo kilka krzeseł standardowej wielkości o różnym wyglądzie (np. krzesło zdekomponowane czy krzesło dziecięce)
Nieopodal krzesła znajdą się dwie tabliczki w obudowie ze stali kortenowskiej; jedna tradycyjna z wybranymi myślami R.Ingardena i ich wyjaśnieniem, druga interaktywna z tekstami z obszarów filozofii i antropologii przedmiotu, należącymi do innych autorów.

Wybór padł na krzesło ponieważ, obiektem tym ma być przedmiot powszedni, prosty, zwyczajny, codziennego zastosowania, towarzyszący nam od bardzo dawna. Przedmiot, który na myśl o słowie „przedmiot”, byłby jednym z częstszych naszych skojarzeń. Przedmiot, który jest już obecny w przestrzeni Krakowa, o bogatych i różnych odniesieniach.

Przesadnie powiększony traci swój walor użytkowy, jednak mimo tego przypisujemy mu wciąż tę samą nazwę. Co zatem czyni krzesło, krzesłem? Z których warstw możemy go odrzeć, aby wciąż pozostało krzesłem? Jakie są jego konieczne własności, aby w spostrzeżeniu był nam dany jako krzesło?

Dzięki niejednolitości materiału z którego byłoby wykonane krzesło, jego wielkości oraz lokalizacji i możliwości oglądania go z różnych perspektyw: z poziomu statku, drugiej strony brzegu, „od góry” z mostu, z bliska przed, pod i przy, powyższa myśl stanie się bardziej unaoczniona.
Krzesło-rzeźba, przywołując sobą inne krzesła i ich znaczenia, może nas pobudzić do namysłu nad jego znaczeniem (np. puste krzesło, jako brak obecności osoby, która odeszła lub na którą czekamy) czy sposobem funkcjonowania w kulturze.

W rzeźbie krzesła, zawierają się inne krzesła; krzesła codziennego użytku, krzesło Kantora, Van Gogha, czy te reprezentujące historyczne wydarzenia z placu Bohaterów Getta oraz te wszystkie inne, których obrazy odbiorca ma w swoim umyśle. „Krzesło” ma być zaproszeniem do podróży w przedmiot, w jego istotę oraz to co przywołuje i do czego się odnosi. Jest krzesłem, w którym przenikają się inna krzesła, ale też tym konkretnym krzesłem, „stąd”. Wytłumaczenie powyższych znaczeń i interpretacji byłoby integralną częścią projektu.