Z pistoletem na czołgi?

Powstańcy przez cały czas dokonywali cudów, walcząc praktycznie bez uzbrojenia i amunicji? To oczywiście w dużym stopniu prawda - ale głównie jeśli chodzi o pierwszy dzień czy też pierwsze dni powstania. Wtedy rzeczywiście na ok. 13-15 tys. ludzi, którzy stanęli do walki, w pełni uzbrojonych było tylko ok. 20 proc. Co gorsza, choć broni długiej (karabiny i pm) starczyłoby dla ok. 3500 żołnierzy, spora jej część w godzinie W wciąż pozostawała w konspiracyjnych magazynach... Tak było też z jedynym typem uzbrojenia, którego AK miała w Warszawie względnie pod dostatkiem, czyli granatami ręcznymi, których zgromadzono ok. 50 000.

"Brak broni zastąpi furia odwetu" - twierdził wtedy "Monter". Furia odwetu nie pomogła w zdobyciu niemieckich pozycji, znacznie lepiej sprawdzała się w tym broń, stopniowo zdobywana na Niemcach - a także produkowana chałupniczo przez powstańców (kopie stenów oraz pm Błyskawica ok. 1000 sztuk łącznie). W połowie sierpnia pod bronią było już - we w miarę pełnym tego słowa znaczeniu - ok. 12-15 tys. ludzi. Około 3300 sztuk broni długiej (w większości pm) pochodziło ze zrzutów zachodnich. Około 800 z sowieckich (Sowieci zrzucali jednak często sprzęt... bez spadochronów, co niejednokrotnie kończyło się jego zniszczeniem). Niemało broni dostarczyły też oddziały AK z Kampinosu po nieudanych próbach zdobycia Dworca Gdańskiego. Niemniej były też jednostki, których sytuacja niemal do końca powstania przedstawiała się pod względem uzbrojeniowym rozpaczliwie - np. Pułk "Baszta" walczący na Mokotowie, który wystawił łącznie ok. 2200 powstańców, miał 1 sierpnia na stanie 270 karabinów, 90 pm i 2 karabiny maszynowe, a w dalszych dniach tylko podwoił wyposażenie. W trakcie powstania AK zdobyła też pięć pojazdów pancernych na Niemcach - dwa czołgi Pantera, działo pancerne Jagdpanzer 38 nazwane Chwat i wbudowane w barykadę oraz dwa transportery opancerzone SD.Kfz 251 "Szary Wilk" i "Starówka". Wraz z własnej roboty "Kubusiem" mieli więc powstańcy łącznie sześć pojazdów pancernych.