Pierwsza odnotowana w przekazach historycznych epidemia dżumy miała miejsce w Tarnowie w 1468 r., kiedy to w tarnowskim klasztorze bernardynów zmarł pielęgnujący chorych brat Jan Wiktoryn Melsztyński.
Następna epidemia dżumy przyszła w 1482 r. i panowała w mieście prawie pół roku. Kolejną odnotowano w 1516 r. Zmarło wtedy 14 bernardynów (liczby wszystkich ofiar nie znamy). Z jej powodu przerwano prace przy przebudowie murów miejskich. Podczas następnej zarazy w 1572 r. kronikarz bernardyński odnotował, że zmarło jego ośmiu współbraci
Zaraza na przełomie 1622 i 1623 r. zabrała w mieście i na przedmieściach około 300 ofiar, ale jeszcze w następnym roku z jej powodu zmarł aptekarz Sebastian Drzewicki.
