Aniela Gut Stapińska

Działaczka kulturalna, poetka, nowelistka i folklorystka podhalańska. Żyła w latach 1898-1954.

Była szczególnie aktywna w okresie międzywojennym. Drukowała w prasie krajowej poezje i wiele artykułów o folklorze góralskim. Po wojnie autorka słuchowisk radiowych i sztuk teatralnych, takich jak: "Powrót Staszka Króla z obozu", "Młody las", "Życie twarde", a także nowel: "Inksy świat" (1949) i "Krokusy" (1956). Jej wiersze opublikowano w antologii "Poezja młodego Podhała", zaś nowele i gawędy w zbiorach "Inksy świat" i "Krokusy".

Helena Roj-Kozłowska

Żyła w latach 1899-1955. Podhalańska artystka ludowa, pisarka.

Od młodości interesowała się teatrem, m.in. pod wpływem twórczości Kazimierza Tetmajera, który kiedyś regularnie spędzał wakacje w gospodarstwie ojca Heleny. W 1918 w Zakopanem amatorski zespół wystawił jej utwór "Jak carownice pasowały Janosika na zbójnika". Reżyserowała i występowała w przedstawieniu. Później przedstawienie to, promujące folklor góralski, było wystawiane m.in. w Warszawie i na Górnym Śląsku w czasie akcji plebiscytowej (1921). Od około 1921 współpracowała z Jarosławem Iwaszkiewiczem i Jerzym Mieczysławem Rytardem nad tworzeniem libretta do baletu "Harnasie" Karola Szymanowskiego.

Helena Roj-Kozłowska

Żyła w latach 1899-1955. Podhalańska artystka ludowa, pisarka.

Od młodości interesowała się teatrem, m.in. pod wpływem twórczości Kazimierza Tetmajera, który kiedyś regularnie spędzał wakacje w gospodarstwie ojca Heleny. W 1918 w Zakopanem amatorski zespół wystawił jej utwór "Jak carownice pasowały Janosika na zbójnika". Reżyserowała i występowała w przedstawieniu. Później przedstawienie to, promujące folklor góralski, było wystawiane m.in. w Warszawie i na Górnym Śląsku w czasie akcji plebiscytowej (1921). Od około 1921 współpracowała z Jarosławem Iwaszkiewiczem i Jerzym Mieczysławem Rytardem nad tworzeniem libretta do baletu "Harnasie" Karola Szymanowskiego.

Jan Długosz (taternik)

Żył w latach 1929-1962. Jeden z najwybitniejszych polskich wspinaczy.

Do jego najwybitniejszych osiągnięć tatrzańskich należą: pierwsze wejście lewą stroną północno-wschodniej ściany Kazalnicy Mięguszowieckiej (z Czesławem Momatiukiem) i pierwsze wejście środkiem wschodniej ściany Mnicha (z Andrzejem Pietschem). Zaliczył pierwsze zimowe wejście północno-wschodnią ścianą Kazalnicy (z Czesławem Momatiukiem, Andrzejem Pietschem i Marianem Własińskim), poprzedzone pierwszym kompletnym zimowym przejściem najdłuższej formacji ścianowej Tatr Polskich, filara Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego (z Andrzejem Pietschem), dokonanym bez przerw.

Zginął 2 lipca 1962 r. wskutek upadku z grani Zadniego Kościelca w Tatrach Wysokich.