4. Podwodny hokej
Kijki, krążek i gra na... dnie basenu. Trzeba umieć dobrze pływać i mieć pojemne płuca, bo rywalizacja - "tradycyjne" wepchnięcie krążka do bramki (3 m szerokości) przeciwnika - odbywa się na głębokości 2-3 metrów, a nie wolno używać butli tlenowej. Co jakiś czas trzeba więc wypłynąć na powierzchnię, aby zaczerpnąć powietrza.
Uczestnicy wyposażeni są w płetwy, maski i fajki do swobodnego nurkowania, kij nie może przekraczać 35 cm długości. Krążek wykonany jest nie z gumy, a Z ciężkiego metalu (w plastikowej obudowie), ale możliwe są zagrania "górą".
W drużynie jest 6 zawodników (łącznie może być 10), gra się 2 razy 10-15 minut (w zależności od ustaleń). Są formacje.
Ta dyscyplina istnieje do ponad 60 lat. W 1954 r. odbył się pierwszy mecz w Portsmouth (pierwotna nazwa to "octopush"), a powstanie nowego sportu ogłoszono w branżowej prasie nurków. Od 1980 r. cyklicznie (co 2 lata) rozgrywane są mistrzostwa świata. W finale tegorocznego czempionatu, w Quebecu, Nowa Zelandia wygrała 3:0 z Francją.
5. Kabaddi
Gra drużynowa rozpowszechniona na subkontynencie indyjskim i w południowo-wschodniej Azji. Są tam profesjonalne ligi, a w Bangladeszu uznawana jest za sport narodowy. Nazywana jest "grą jednego oddechu".
Według niektórych źródeł, gra ma kilka tysięcy lat tradycji. Pierwsze "sportowe" rozgrywki odbyły się w latach 20. XX wieku w Indiach.
O co chodzi? Są różne odmiany. Generalnie, w poszczególnych turach drużyny (w wyczynowej wersji liczą 7 osób) zamieniają się rolami. Atakujący posyłają jednego zawodnika na połowę boiska rywali (w wersji tradycyjnej jest to okrąg), aby w ciągu 20-30 s (umownie "jeden oddech") dotknął jak najwięcej przeciwników (to oznacza eliminację rywala) i wrócił do swojego zespołu. Nie może zostać przewrócony przez przeciwników.
Atakujący krzyczy cały czas "kabaddi", co ma potwierdzać sędziom, że gra na jednym wdechu.
Kabaddi jest dyscypliną, w której o medale Igrzysk Azjatyckich mężczyźni walczą od 1990 r., a kobiety od 2010 r. Wszystkie dotychczasowe imprezy (co 4 lata) wygrały drużyny z Indii. Podobnie jak mistrzostwa świata (trzy edycje - 2004, 2007, 2016).
6. Strzelanie grochem
Ta dyscyplina (ang. pea shooting) ma prawie 50-letnią tradycję. Pierwsze mistrzostwa świata odbyły się w 1971 r., w tym roku była 48. edycja. Pierwsze zawody miały być formą zbiórki charytatywnej na rozbudowę wioski Witcham w USA. Legendą strzelania grochem jest Mike Fordham, który osiem razy wygrał najważniejsze zawody na świecie.
Na czym to polega? Uczestnicy dmuchają przez rurkę, do której włożone jest ziarnko grochu. Z 3,65 m celują do tarczy o średnicy 30 m, wyścielonej lepką substancją (groch się przykleja w różnie punktowanych polach). Sam "sprzęt" używany do strzelenia nie jest szczególnie ograniczony w kwestii konstrukcyjnej czy użytych materiałów. Jedynie nie może przekraczać 30 cm długości.
7. Bieg z żoną na plecach
Zasady są proste - mężczyzna pokonuje specjalny tor przeszkód (250 m), niosąc przy tym kobietę (niekoniecznie swoją żonę). Wygrywa ten, kto zrobi to najszybciej. Sposoby noszenia "żony" są różne. Kobieta musi ważyć przynajmniej 49 kg, jeśli jest mniej, to dokładane są worki z piaskiem.
Ta dyscyplina rozpowszechniona jest w Skandynawii, a pochodzi z Finlandii. Wersji, skąd wzięto na nią pomysł, jest kilka. Jedna z nich podaje, że jest to nawiązanie do jednego z lokalnych rzezimieszków, Herkko Rosvo-Ronkainena, którego gang w XIX wieku kradł ciężkie worki z jedzeniem, a także... porywał kobiety i uciekał z nimi przez las.
Pierwsze oficjalne mistrzostwa świata odbyły się w 1997 r., od tej pory odbywają się co roku w fińskiej miejscowości Sonakajarervi. Nagrodą jest piwo - tyle, ile waży niesiona kobieta.
