Czego potrzeba Cracovii? - zachować stan posiadania
By marzenia kibiców, choćby o 4. miejscu, jakie „Pasy” zajmowały w sezonach 2015/2016 i 2018/2019 czy o triumfie w Pucharze Polski (sezon 2019/2020) mogły się urzeczywistnić, przede wszystkim nie należy osłabiać już istniejącego zespołu. Odszedł Pelle van Amersfoort, któremu skończył się kontrakt. To spore osłabienie, patrząc na to, jakim piłkarzem, gdy był w najwyższej formie, był Holender. W celu budowania zespołu, który mógłby powalczyć o wysokie miejsce, nie można pozwolić na osłabienia w formacji obronnej. Otar Kakabadze ma propozycję ze Stuttgartu (choć akurat on ma zastępcę w postaci Cornela Rapy), za Kamilem Pestką od pewnego czasu chodzą Włosi (zmiennikiem jest Michal Siplak). Generalnie „Pasy” nie mogą zostać z dwoma piłkarzami na wahadła. Jeśli postęp ma się stać faktem, nie można sobie pozwolić na osłabienia.
Niezbędny napastnik i ofensywny pomocnik
Jeśli udałoby się zachować obecny stan posiadania, to trzeba pomyśleć o transferach. Jednego już dokonano - „Pasy” sięgnęły po obiecującego napastnika I-ligowej Miedzi Legnica – Patryka Makucha, który w ostatnich rozgrywkach zdobył 14 bramek. Ale jeden snajper nie wystarczy. W kadrze są Rivaldinho i Filip Balaj, ale z różnych względów nie spełniają oczekiwań. Brazylijczyk jest potwornie nieskuteczny, z kolei Słowak więcej czasu spędził w gabinetach zabiegowych i na rehabilitacji niż na boisku. Można mu dać szansę, ale trzeba być przygotowanym na sprowadzenie kolejnego napastnika. I to nie takiego, do nauki, ale dającego jakość. Zresztą wyznawcą takiej teorii jest Zieliński. „Pasy” muszą też poszukać gracza, który jeden do jednego zastąpi Van Amersfoorta. Będzie o to trudno, bo Pelle nie jest klasyczną „10”, najlepiej gra między liniami pomocy i ataku, a o takich zawodników jest trudno. Jednak bez takiego playmakera będzie Cracovii trudno.
Jakościowe transfery
Za kadencji trenera Michała Probierza (4,5 roku) Cracovia dokonywała wielu ruchów transferowych. Przepływ zawodników był nieprawdopodobny. A tylko niektórzy z nich potwierdzili klasę. Trener Zieliński dokonał póki co trzech ruchów transferowych i o żadnym z nich nie można jeszcze wypowiedzieć się autorytatywnie. Jewhen Konoplanka dużo dał zespołowi, jeśli chodzi o kulturę gry, ale nie miał liczb (ani jednego gola i asysty), ale jak dojdzie do pełni sił, powinien być sporym wzmocnieniem. Nie wiadomo, co sądzić o Virgilu Ghicie, który kosztował niemało (mówi się nawet o milionie euro), a nie rzucił na kolana, na razie jest co najwyżej solidnym średniakiem. A o Patryku Makuchu w barwach Cracovii nie możemy jeszcze mówić, bo nie zadebiutował.
Stabilizacja
To co udało się Zielińskiemu po przyjściu do zespołu, powinno być kontynuowane. Zespół zmienił system gry i okrzepł w obronie. Przestał tracić wiele bramek, skonsolidował się blok defensywny, który jeszcze nabrał na jakości po przyjściu Davida Jablonsky’ego. 9 meczów bez straty gola za kadencji Zielińskiego tylko 1 za Probierza. Potem jednak po trzy bramki Cracovia traciła w spotkaniach z Lechem, Górnikiem Z. i Legią, to zdecydowanie za dużo, by uchodzić za zespół z czołówki. Zresztą 7 drużyn było lepsze od „Pasów” w tej klasyfikacji.
