- Mama, mimo że ma już 77 lat była osobą aktywną - opowiada gorliczanin Marek Nowak. - Mieszkała sama w Gorlicach, ale codziennie przychodziła do mnie do Glinika na obiad. Czasem ja jej go zawoziłem - dodaje.
Tak było też 20 lipca. Pan Marek pojechał z posiłkiem do centrum. Było kilka minut przed godziną 13. - Mam klucze do jej mieszkania - opowiada.- Otworzyłem drzwi. Mama leżała bez przytomności na podłodze.
Zadzwonił na pogotowie. - Przyjechali szybko - mówi. - Na SOR podstawowe badania i decyzja, że mama trafia na neurologię - dopowiada.
Rozpoznanie, które wpisano do karty medycznej to zawał lewej półkuli mózgu, czyli udar. Mama pana Marka spędziła na oddziale ponad tydzień. W jej stanie niewiele się zmieniło. Nie było z nią tak kontaktu. Była sparaliżowana, nie jadła samodzielnie, nie kontrolowała reakcji fizjologicznych. - To był piątek, gdy lekarka prowadząca wezwała mnie do gabinetu - relacjonuje. - Usłyszałem, że mam sobie zabrać mamę do domu i tam się nią zajmować. Dostałem czas do najbliższego wtorku - dodaje.
Pan Marek kategorycznie odmówił. - Nie mam żadnej wiedzy i umiejętności, by zapewnić mamie opiekę - relacjonuje. - Wynajęcie opiekunki pochłonęłoby większość dochodów. To bym jeszcze przeżył, ale było dramatycznie mało czasu - dopowiada.
Zaczął szukać wyjścia z sytuacji. Szczęśliwie udało mu się doprowadzić do okoliczności, że mama trafiła bezpośrednio z neurologii na ZOL. - Pewnie nic bym teraz o tym nie mówił, ale było coś jeszcze - opowiada. - Gdy dotarłem w dniu wypisu do szpitala, zastałem widok, który mnie poraził. W sali na krzesełku siedziała moja bezwładna mama. Nią nikt się nie interesował - stwierdza.
Tego dla mężczyzny było już za wiele. Mówi, że nie odpuści i będzie żądał wyciągnięcia konsekwencji wobec osób, które potraktowały jego mamę w sposób uwłaczający jej godności. Teraz kobieta znajduje się w ZOL. Ma świetną i fachową opiekę. Nad ZOL w Gorlicach nadzór medyczny sprawuje Tomasz Płatek, specjalista geriatrii. Kieruje on również, odziałem geriatrycznym. - Gdy ktoś opuszcza mój oddział, robię z rodziną czy opiekunami szczegółowy wywiad - mówi lekarz. - Nie może być takiej sytuacji, że senior trafi do domu, w którym nie będzie miał dobrej opieki - dopowiada.
Marian Świerz, dyrektor szpitala, mówi, że nie ma, bo nie może tak naprawdę być procedur, które wprowadziłyby ścieżkę bezpośredniego przykazywania pacjentów na ZOL czy na inne szpitalne odziały, wyspecjalizowane w opiece nad starszymi. - Tak naprawdę to obowiązkiem dzieci jest opieka nad rodzicami - mówi. Pan Marek to rozumie. Procedury, obowiązek opieki. Nie potrafi jednak zrozumieć jednego. Jak jest możliwe, że starsza osoba, która całe życie płaciła państwu „daniny” na ZUS czy inne ubezpieczenia, u schyłku życia zostaje zostawiona sama. W przypadku jego mamy był on. Ale ile jest takich przypadków, gdy samotni są odwożeni do domów, gdzie nie ma nikogo, kto potrafiłby im zapewnić godne życie. - Jestem pewien, że tu potrzebne są systemowe rozwiązania - mówi z przekonaniem. - Ja sobie poradziłem, ale ktoś mniej zaradny w takiej sytuacji zderzyłby się ze ścianą przepisów, a ukochana osoba zostałaby w domu bez należytej opieki - podkreśla.
Warto wiedzieć
Szpital bez procedur
Geriatra podkreśla, że taki przypadek, jaki opisał pan Marek, to może być odstępstwo od niepisanych zasad, jakie panują w gorlickim szpitalu. Zaznacza, że zawsze wystarcza kontakt z pielęgniarką społeczną szpitala lub telefon do Barbary Wojnar kierującej ZOL-em, czy też do niego. Cześć osób w najcięższych stanach trafia też, na odział paliatywny. - Wszystko zależy od komunikacji - mówi Tomasz Płatek. - Może tej tym razem zabrakło. Jestem pewien, że z każdej sytuacji jest wyjście. To nie może być tak, żeby rodzina została pozostawiona sama z problemem, który przerasta ich możliwości - dopowiada.
W szpitalu nie ma sztywnych procedur postępowania w takich przypadkach jak ten mamy pana Marka.
- Gdybyśmy coś takiego wprowadzili, to musiałaby nastąpić wielka rozbudowa oddziałów zajmujących się seniorami - dodaje Marian Świerz.
