1. CZESŁAW MARCHEWCZYK
Urodził się 1 października 1912 roku w Krakowie, a pierwsze hokejowe szlify rozpoczynał w miejscowym Sokole. W 1927 roku przeniósł się do Cracovii i pozostał wierny jej barwom aż do końca sportowej kariery. Trzykrotnie sięgał po mistrzostwo Polski w 1937, 1946 i 1947 roku i jako pierwszy krakowianin został powołany do reprezentacji Polski. W drużynie narodowej rozegrał 66 meczów, w których strzelił 20 bramek.
Reprezentował nasz kraj na trzech zimowych Igrzyskach Olimpijskich – w Lake Placid (1932), Garmisch-Partenkirchen (1936) i St Moritz (1948) oraz brał udział w aż pięciu turniejach o mistrzostwo świata (1930, 35, 37, 38 oraz 39).
Oprócz hokeja uprawiał również piłkę ręczną, zdobywając dla "Pasów" dwa tytuły mistrza kraju w 1930 i 1933 roku oraz zaliczył jedno spotkanie w reprezentacji.
Po zakończeniu sportowej kariery był pomysłodawcą oraz przewodniczącym komitetu budowy lodowiska przy ul. Siedleckiego 7, a w latach 1957 – 67 pełnił funkcję członka zarządu Polskiego Związku Hokeja na Lodzie.
Zmarł 10 listopada 2003 roku i został pochowany na Cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie. Odznaczony m.in. Krzyżem Armii Krajowej czy Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W marcu 2013 roku rada miasta Krakowa nazwała jego imieniem plac przy Hali Targowej w dzielnicy Grzegórzki w bezpośredniej okolicy lodowiska.
2. ANDRZEJ WOŁKOWSKI
Urodził się 14 lutego 1913 roku w Krakowie, a swoją przygodę z hokejem rozpoczął w klubie Sokół, skąd przeniósł się do Cracovii. Pasiaste barwy reprezentował od 1933 do 1939 roku oraz w latach 1946 – 49 i w tym czasie aż pięciokrotnie sięgał po mistrzostwo kraju (1937, 46, 47, 48 i 49).
W reprezentacji Polski rozegrał 56 spotkań, w których zdobył 31 goli. Był uczestnikiem sześciu turniejów o mistrzostwo świata, w których dwukrotnie wybierano go do drużyny gwiazd. Na igrzyskach olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen w 1936 roku zajął z biało-czerwonymi 9. miejsce, a trzy lata później wystąpił w słynnym meczu Europa – Kanada. W 1949 roku z kolei wziął udział w pokazowym spotkaniu z CSKA Moskwa, jednak w skutek zderzenia z zawodnikiem rywali doznał wstrząśnienia mózgu i wiele tygodni spędził w moskiewskim szpitalu.
Po zakończeniu kariery od 1950 roku był trenerem wielu drużyn klubowych oraz selekcjonerem kadr Polski i Jugosławii. Za swoje zasługi został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 4 marca 1995 roku w Krakowie i spoczął na Cmentarzu Rakowickim.
3. ADAM ROCH KOWALSKI
Pierwszy z prawej
Urodził się 19 grudnia 1912 roku w Stanisławowie. Przez całą karierę sportową pozostawał wierny Cracovii. Był wszechstronnym zawodnikiem, jednak największe sukcesy odnosił w hokeju na lodzie, zdobywając trzykrotnie tytuł mistrza Polski (w 1937, 1946 oraz 1949 roku). W reprezentacji Polski rozegrał 53 mecze, zdobywając 22 gole.
Trzykrotnie reprezentował nasz kraj na zimowych Igrzyskach Olimpijskich – w Lake Placid (1932), Garmisch-Partenkirchen (1936) i St. Moritz (1948) oraz czterokrotnie brał udział w turniejach o mistrzostwo świata (1935, 1937-1939).
Oprócz hokeja uprawiał również koszykówkę i piłkę wodną, zdobywając w 1946 roku srebrne medale mistrzostw Polski w każdej z tych dyscyplin, a wcześniej w 1933 roku mógł cieszyć się mistrzostwem kraju w szczypiorniaku.
Po zakończeniu kariery był zasłużonym działaczem oraz sędzią sportowym. Odszedł 9 grudnia 1971 roku w Krakowie, a jego imieniem nazwano lodowisko Cracovii.
