Ci, którzy dorastali w latach 80. i interesowali się muzyką popularną, na pewno pamiętają audycje Tomka Beksińskiego pod nazwą „Romantycy muzyki rockowej”, w których można było posłuchać dokonań ówczesnych gwiazd synth-popu w rodzaju Depeche Mode czy Ultravox. Nie zabrakło wtedy w tym towarzystwie również duetu Tears For Fears, choć jego muzyka miała nieco inne brzmienie. Brytyjczycy co prawda również wykorzystywali syntezatory, ale sięgali też po akustyczne instrumenty, dzięki czemu ich piosenki były bliskie klasycznemu pop-rockowi. Stąd też projekt odniósł wielki sukces nie tylko w Anglii, ale też w USA. To zasługa takich hitów, jak „Eeverybody Wants To Rule The World”, „Head Over Heels”, „Pale Shelter” czy „Mad World”. Po latach powracają one na jednym krążku pod hasłem „Greatest Hits”.

Krytycy mają od dawna w zwyczaju traktować tego kanadyjskiego piosenkarza z lekkim pobłażaniem, jako kogoś w rodzaju „gorszej wersji Bruce’a Springsteena”. Może w tym i jest trochę prawdy – ale Bryan Adams broni się niezliczoną ilością przebojów znanych na całym świecie, czego starszy kolega z USA może mu tylko pozazdrościć. Poza tym to świetny showman i sympatyczny facet, o czym mogliśmy się przekonać oglądając trzy lata temu jego koncert w krakowskiej Tauron Arenie. Ten sam zestaw wielkich przebojów Adamsa, który zabrzmiał wtedy na żywo, możemy obecnie posłuchać w wersjach studyjnych. „Ultimate” podsumowuje w 21 nagraniach ponad trzydziestoletnią karierę Kanadyjczyka, pokazując, że siłą jego wszystkich utworów są gitarowe riffy i chwytliwe refreny.

Kiedy wokalista Myslovitz rozstał się ze swymi kolegami, wielu fanów nie mogło mu tego wybaczyć. Szybko okazało się jednak, że był to słuszny krok. Pozbywszy się obciążenia w postaci wciśnięcia w szufladkę z napisem „indie rock”, Artur Rojek stworzył solową płytę, która w pełni odsłoniła jego muzyczną erudycję i kompozytorski talent. „Składam się z ciągłych powtórzeń” plasował się w formule alternatywnego popu, czerpiącego swą energię z nowoczesnej produkcji. W ramach promocji krążka wokalista dał wyjątkowy koncert w katowickiej sali NOSPR z udziałem orkiestry symfonicznej. W tej wersji autorskie piosenki Rojka (oraz Myslovitz i Lenny Valentino) nabrały głębszego oddechu, uwodząc niemal soundtrackowym rozmachem.

Dziś, kiedy muzyka rockowa wydaje się powoli kończyć swój żywot, nietrudno wybrać te zespoły, które miały największy wpływ na jej rozwój. Na pewno należy do nich Black Sabbath, który złożył podwaliny pod rozwój całej sceny metalowej. W zeszłym roku grupa zagrała swoją ostatnią trasę koncertową. Jej finał wypadł w rodzinnym mieście Ozzy’ego Osbourne’a i kolegów – Birmingham. W otoczeniu najwierniejszych fanów Black Sabbath wykonali swe najcięższe i najważniejsze utwory: „Paranoid”, „War Pigs”, „Iron Man” czy „Sweet Leaf”. Mimo upływu pięciu dekad od powołania grupy do życia, zabrzmiały one z niezwykłą mocą. Usłyszeliśmy to również na własne uszy w Tauron Arenie. Dzięki zarejestrowanej wtedy płycie „The End” możemy porównać jak Black Sabbath wypadł na żywo w Krakowie – a jak w Birmingham.