Wykroczenia dopuszczają się osoby, które spożywają alkohol wbrew zakazom wymienionych w art 14 ust. 1 i 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.
Przepisy zabraniają picia alkoholu m.in. w miejscach publicznych i środkach komunikacji publicznej. Zakazy nie odnoszą się do spożywania alkoholu przez pasażerów w prywatnym samochodzie. Nie mogą jednak oni swoim zachowaniem wkraczać w sferę publiczną.
Osoba nietrzeźwa może siedzieć za kierownicą zaparkowanego pojazdu, ale nie może on mieć uruchomionego silnika. Pod wpływem alkoholu po drodze publicznej nie można także prowadzić holowanego pojazdu.
Pojęcie stanu nietrzeźwości i stanu wskazującego na spożycie alkoholu w polskim prawie karnym:
Definicje stanu nietrzeźwości zawiera art. 115 § 16 Kodeksu karnego. Zgodnie z tym przepisem zachodzi on, gdy:
- zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość
- zawartość alkoholu w 1 dm sześciennym wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.
W prawie karnym poza stanem nietrzeźwości wyróżnia się stan „wskazujący na spożycie alkoholu”, w którym:
- zawartość alkoholu we krwi wynosi od 0,2 do 0,5 promila
- obecność alkoholu wynosi od 0,1 mg do 0,25 mg w 1 dm sześciennym wydychanego powietrza.
Podstawa prawna:
Art 43 ust 1 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
