„Nostalgia”, reż. Mario Martone, Włochy/Francja 2022, 117'

Felice Lasco (magnetyczny Pierfrancesco Favino, gwiazda Zdrajcy) powraca po 40 latach do Neapolu i swojej matki. Wiedziony poczuciem winy i tęsknotą, otumaniony naiwną wiarą w rozgrzeszenie, nie zauważa, że Sanità, dzielnica katakumb, nędznych suteren i splątanych uliczek, zasysa go jak bagno.


Sprzymierzony z walczącym z mafią księdzem i niepogodzony z własną mroczną przeszłością, Felice próbuje znaleźć starego przyjaciela, zapominając, że nostalgia bywa pułapką. Opowieść o fatum i spotkaniu z cieniem – ukrytym w labiryncie miasta i w labiryncie duszy.

„Pamfir”, reż. Dmytro Sukholytkyy-Sobchuk, Ukraina/Francja/Polska/Chile/Luksemburg 2022, 100'

Surowy i przejmujący do szpiku kości film pokazywany premierowo na tegorocznym festiwalu w Cannes. Mroczny portret ukraińskiej prowincji w formie kryminalnego dramatu.

Dawny przemytnik Leonid, zwany przez znajomych Pamfirem, pracuje w Polsce, by uczciwie zapewnić byt rodzinie. Po powrocie do domu, wioski na granicy Ukrainy z Rumunią, musi zmierzyć się ze swoją przeszłością – jego syn podpala cerkiew, która okazuje się własnością mafii. Leonid musi uruchomić dawne przestępcze kontakty, by spłacić dług, a każda decyzja bohatera wciąga go coraz głębiej w sieć korupcyjnych i kryminalnych układów.

„Prześwietlenie”, reż. Cristian Mungiu, Rumunia/Francja/Belgia 2022, 125'

W przeciwieństwie do poprzednich, kameralnych filmów Cristiana Mungiu (4 miesiące, 3 tygodnie i 2 dni, Egzamin) Prześwietlenie jest symfonią rozpisaną na wiolonczelę, niedźwiedzie, kilka narodowości i pokłócony chór.

Wielowątkowy film rumuńskiego reżysera to straszno-śmieszna, cierpka, boleśnie realistyczna, ale mająca metafizyczne przebłyski opowieść o globalizacji, kryzysie męskości i nacjonalizmie. Akcja dzieje się na cichej, transylwańskiej prowincji, pełnej uprzedzeń i zadawnionych urazów, które eksplodują wraz z pojawieniem się w tutejszej piekarni nowych pracowników: emigrantów ze Sri Lanki.

„Alcarras”, reż. Carla Simón, Hiszpania/Włochy 2022, 120’

Wielki powrót autorki Lata 1993. Nagrodzona Złotym Niedźwiedziem na Berlinale opowieść o blaskach i cieniach codziennego życia rolników z katalońskiej wioski.

Carla Simón ponownie umieszcza w centrum wydarzeń dziecięcych bohaterów, co nadaje błahym, pozornie nieefektownym wydarzeniom walor niezwykłości. Ale autobiograficzna szczerość, ciepło i poczucie humoru mają w Alcarràs wydźwięk polityczny. Przejmujący film o starciu tradycji z nowoczesnością i bohaterach zmuszonych do dokonania wyboru między pragmatyzmem a idealizmem.