Niewiele roślin może pochwalić się tak oryginalnymi kwiatami jak lwia paszcza (wyżlin większy). Barwne, dwuwargowe, dość duże kwiaty, zebrane w gęste, szczytowe wiechy na sztywnych, wzniesionych pędach są nie tylko kolorowe i atrakcyjne, ale też mają ciekawą właściwość. Po delikatnym ściśnięciu ich palcami tuż poniżej górnej części korony, wargowe płatki szeroko się rozchylają, ukazując wnętrze kwiatu i tworząc coś na kształt zwierzęcej paszczy (stąd popularna nazwa gatunku). Tą szczególną cechę wyżlinów, najbardziej doceniają bawiące się w ogrodzie dzieci, które ochoczo sprawdzają możliwości tych pięknych kwiatów. Lwia paszcza jest jednak interesująca nie tylko dla dzieci.
Lwie paszcze duże i małe, czyli odmiany wyżlinów
Lwie paszcze posiadają mnóstwo ozdobnych odmian, o kwiatach w wielu atrakcyjnych kolorach (białe, żółte, różowe, czerwone, pomarańczowe, łososiowe, fioletowe oraz dwubarwne, cieniowane i cętkowane), dlatego są idealne do obsadzania donic, rabat i kwietników. Ze względu na znaczne różnice w wysokościach oraz ogromną liczbę odmian, rośliny podzielono na 4 grupy, co znacznie ułatwia wybór odpowiednich kwiatów.
Najbardziej okazałe są odmiany wysokie, osiągające ok. 60-100 cm wys. Najczęściej uprawia się je na kwiat cięty (kwiaty ścina się, gdy 4-5 dolnych kwiatów w kwiatostanie jest całkowicie rozwiniętych, a reszta pozostaje w pąkach, trwałość w wazonie utrzymują ok. tygodnia), ale mogą być też wykorzystane jako górne piętro rabaty kwiatowej.
Nieco niższe, dorastające do ok. 40-50 cm wysokości, są odmiany średnio wysokie, które mają podobne zastosowanie, co odmiany wysokie.
Kolejne dwie grupy odmian to rośliny niskie (ok. 30 cm wys.) i karłowe (15-20 cm wys.), które zwykle wykorzystuje się do tworzenia rabat kwiatowych, niskich obwódek lub do uprawy w pojemnikach np. na balkonach i tarasach.
Pomysły na kwiatowe kompozycje z lwimi paszczami
Lwia paszcza znakomicie wygląda w jednogatunkowych grupach, ale równie dobrze może być zestawiana z innymi roślinami ozdobnymi. Ładnie komponuje się między innymi z floksami wiechowatymi, heliotropami, rudbekiami, krwawnikami, szałwią omszoną i omączoną (odmiany wysokie i średnio wysokie) oraz z aksamitkami, petuniami, niskimi daliami, dzwonkami (np. karpackim) i starcem popielnym (odmiany niskie).
Karłowe i niskie odmiany wyżlinów, znakomicie nadają się również do uprawy pojemnikowej i do ozdoby balkonów oraz tarasów.
Jakie wymagania mają lwie paszcze
Lwia paszcza jest rośliną bardzo atrakcyjną, ale też dość wymagającą. Gatunek pochodzi z terenów śródziemnomorskich, dlatego kocha ciepło i jest wrażliwy na niskie temperatury. W swojej ojczyźnie jest na ogół krótkowieczną byliną, jednak w Polsce z reguły traktowany jest jako roślina jednoroczna (choć może przetrwać zimę, o ile będzie stosunkowo łagodna). Wyżlin większy wymaga słonecznego i ciepłego stanowiska uprawy oraz żyznej, próchniczej i wilgotnej gleby o obojętnym lub zasadowym odczynie pH (nie toleruje kwaśnego podłoża).
Lwie paszcze z nasion, czy rozsady?
Ze względu na dość długi okres wegetacji (zakwita po ok. 3-4 miesiącach od wysiewu) oraz wrażliwość na chłód, w naszym kraju wyżliny uprawia się głównie z rozsady. Nasiona wysiewa się już w marcu do skrzynek ustawionych w szklarni lub w ciepłym inspekcie, a po osiągnięciu przez siewki 2-4 liści właściwych, rośliny pikuje się i wysadza na miejsce stałe po minięciu ryzyka wiosennych przymrozków (po 15 maja w rozstawie uzależnionym od siły wzrostu odmiany czyli co 30, 20 lub 15 cm). Młodym roślinom można też uszczykiwać wierzchołki, dzięki czemu będą się ładniej rozkrzewiały.
Przeczytaj również:
Ze względu na dość trudny proces przygotowania rozsady, wiosną lepiej jest jednak kupić gotowe sadzonki u producenta lub na lokalnym targowisku. W ostateczności można też spróbować uprawy roślin z siewu wprost do gruntu (nasiona wysiewa się w kwietniu). Jednak ze względu na długi okres wegetacji, z tak uprawianych roślin pierwszych kwiatów doczekamy się dopiero późnym latem (sierpień). Lwia paszcza uprawiana z rozsady kwitnie z przerwami od czerwca do października. Regularność kwitnienia możemy zwiększyć, systematycznie usuwając przekwitłe kwiatostany (nowe kwiaty pojawiają się na pędach bocznych).
