. Kilkadziesiąt minut na boisku, które mieliśmy okazję zobaczyć, pokazały człowieka niezwykle zaangażowanego w zajęcia. Maaskant ciągle pokrzykiwał, podpowiadał, tłumaczył, a najczęściej wypowiadanym przez niego słowem podczas wewnętrznej gry było "szybciej".
- Musimy jak najdłużej utrzymywać się przy piłce. Oglądałem mecze Wisły i uważam, że drużyna za łatwo traci piłkę - tłumaczył swoją filozofię gry Holender po zakończeniu treningu. Po chwili błysnął humorem, gdy zapytany, czy rozpoznaje już piłkarzy "Białej Gwiazdy", odparł: - Wszystkich. Tylko z rozróżnieniem braci Brożków mam problem, dlatego wołam do nich "hej"...
O tym, że żartów w pracy nie będzie, przekonał inną wypowiedzią. - Dzisiaj był łatwy trening. Od jutra zaczynamy mocniejsze zajęcia. W Polsce Maaskanta dopiero poznajemy. Myli się jednak ten, kto sądzi, że jego pierwszy kontakt z Polakami miał miejsce, gdy w roli szkoleniowca NAC Breda zagrał z Polonią Warszawa w Lidze Europejskiej. Okazuje się, że już w dzieciństwie Maaskant poznał osobę mocno związaną z Krakowem. Mowa o Januszu Kowaliku, byłym piłkarzu Cracovii, od lat mieszkającym w Holandii. Kowalik o nowym szkoleniowcu Wisły wypowiada się w samych superlatywach.
- Znam Roberta znakomicie i to od małego - mówi. - Jako chłopiec bawił się z moimi dziećmi, bo przyjaźniłem się z jego ojcem. Piłkarzem Robert był średnim, natomiast mogę z pełną odpowiedzialnością stwierdzić, że to bardzo dobry trener. Fachowiec, który ma dużą renomę w Holandii.
Rzeczywiście. Maaskant w swoim kraju ma opinię dobrego trenera. Co prawda, nie pracował nigdy z największymi klubami kraju tulipanów, ale tam gdzie był, pozostawiał po sobie dobre wrażenie. I to mimo tego, że potrafi rzucić pracę z dnia na dzień. Tak było w RBC Roosendaal, gdy dymisję złożył na konferencji prasowej po jednym z meczów. Tak było i teraz, gdy odszedł do Wisły, choć dzień wcześniej rozmawiał z dziennikarzami na temat przygotowań Bredy do sobotniego meczu z Heerenveen. Skończyło się tak, że porażkę NAC oglądał już z trybun...
- Nie chcę wnikać w powody takich decyzji Roberta - mówi Kowalik. - Nie można opierać się tylko na tym, co pojawia się w mediach. Skoro Maaskant rezygnował w taki sposób, to musiał mieć rzeczywiście ważne powody. To bowiem, jak większość holenderskich trenerów, człowiek, który mocno angażuje się w swoją pracę.
Uzupełniając wypowiedź Kowalika, trzeba wspomnieć, że te ważne powody, o których mówi, to głównie pieniądze. Działacze Bredy obiecali Maaskantowi wzmocnienia, ale klub przeżywa poważne problemy finansowe i z obietnic wyszły nici. W takiej sytuacji szkoleniowiec nie miał skrupułów, żeby przyjąć ofertę Wisły.
O renomie Maaskanta w Holandii świadczy również fakt, że był wymieniany przez miejscowe media jako jeden z kandydatów do objęcia reprezentacji "Pomarańczowych", zanim to zadanie zostało ostatecznie powierzone Bertowi van Marwijkowi.
- Media rzeczywiście spekulowały na ten temat, ale głowy nie dam, że Maaskant był rzeczywiście poważnym kandydatem do objęcia tutejszej reprezentacji - tłumaczy Kowalik. - Holenderska federacja nie ma w zwyczaju ujawniać potencjalnych trenerów. Tutaj mówi się o faktach, a te były takie, że kadrę dali van Marwijkowi, zresztą ze świetnym skutkiem.
Kowalik przyznaje, że oceny ostatnich decyzji Maaskanta w jego ojczyźnie są skrajne. - Miejscowe media sporo miejsca poświęcają przenosinom Roberta do Wisły - mówi. - Wspólne jest jedynie zaskoczenie. Ja zresztą nie będę ukrywał, że też byłem zaskoczony, gdy usłyszałem, że Robert będzie pracował w Krakowie. Poza tym w Holandii jedni twierdzą, że Maaskant zachował się bardzo nie fair w stosunku do Bredy. Inni podchodzą do sprawy bardziej chłodno, wyrażając pogląd, że futbol to biznes i takie rzeczy są w nim normalne. Zresztą jeśli Robert miał w kontrakcie zapisy, że może odejść w każdej chwili, to nie ma o czym mówić. Takie było jego prawo i tylko z niego skorzystał.
Kowalik, który dobrze zna zarówno futbol w Polsce, jak i Holandii, twierdzi, że piłkarzy Wisły czeka pod wodzą Maaskanta ciężka praca. Gdy pytamy, czy rzeczywiście Holender stawia na dialog z zawodnikami, nasz rozmówca śmieje się: - W Polsce trochę źle interpretujecie słowa Roberta o dialogu z piłkarzami, o których mówił podczas swojej prezentacji. Dlaczego? Bo dialog z zawodnikami w Holandii i Polsce to dwie zupełnie różne rzeczy. Oczywiście, Maaskant będzie rozmawiał ze swoimi podopiecznymi, bo przecież nie jest niemową. Proszę mi jednak wierzyć, że to on będzie podejmował wszystkie ważne decyzje, i to w stanowczy sposób.
O tym, czy Maaskant rzeczywiście "przykręci śrubę" piłkarzom, przekonamy się niebawem. Na razie z zatrudnienia Holendra powinni się cieszyć dziennikarze. Ten trener w kontaktach z mediami czuje się bowiem jak ryba w wodzie. Przekonaliśmy się o tym już podczas dwóch pierwszych dni jego pracy, gdy z uśmiechem na ustach odpowiadał wyczerpująco na wszystkie pytania. W Holandii natomiast było swego czasu głośno o tym, jak w Roosendaal klub miał do niego pretensje, że za dużo czasu poświęca na kontakty z dziennikarzami, a mniej na pracę. W tamtym okresie jego notowania w Holandii nieco zresztą spadły, bo wspomniany zespół Roosendaal zleciał z hukiem z Eredivisie, co w jakimś stopniu zahamowało świetnie rozwijającą się karierę Maaaskanta.
Holender nigdy nie ukrywał, że jego marzeniem jest praca w jednym z wielkich klubów w ojczyźnie. Nie przez przypadek w jego kontrakcie z Bredą znalazł się zapis, który pozwalał mu odejść z dnia na dzień, jeśli tylko otrzyma ofertę pracy z Ajaksu Amsterdam, PSV Eindhoven czy Feyenoordu Rotterdam. Zapis mówił również o tym, że z podobnego prawa Maaskant może skorzystać, jeśli propozycję pracy złoży temu trenerowi silny europejski klub. Skoro rozstanie z Bredą nastąpiło szybko i bezboleśnie, wynika z tego, że za taką firmę uznano Wisłę.
Z holenderską wielką trójką na razie Maaskanta łączy tylko... partnerka życiowa. Jego aktualna dziewczyna pracuje w biurze Ajaksu, ale ponoć ma teraz tę pracę zostawić i dołączyć do Holendra w Krakowie. Trener Wisły jest rozwiedziony. Z byłą żoną ma syna. To zresztą miał być jeden z powodów, dla których pracował w Bredzie. Dzięki temu mógł często widywać swoje dziecko. Widać jednak szansa zbudowania w Krakowie zespołu, który wywalczy historyczny awans do Ligi Mistrzów, była na tyle kusząca, że sprawy rodzinne - przynajmniej na jakiś czas - zeszły na nieco dalszy plan.
