Nie bez dumy przyjmuję w zaprzyjaźnionym sklepiku odłożony pod ladę czwartkowy egzemplarz "Krakowskiej" wraz z serdeczną (i nierzadko celną) recenzją. Czasem nieformalny klub kibica, gromadzący się na alejce spacerowej koło spożywczego, podpowie temat godzien uwagi. Czasem sąsiad podyskutuje na schodach. Dzięki temu nieoczekiwanemu społecznemu rezonansowi felieton oddycha w rytmie życia biegnącego na naszej Wyspie.
A dzieje się u nas, oj, dzieje. Choćby w minionym tygodniu: roztańczone urodziny Mrożka, premiera ,,Makbeta" z małżeństwem w rolach głównych, promocja Radka, otwarcie stadionu Filipiaka, zapłakane deszczem stulecie Skaldów i setka innych okazji do tego, by poczuć metropolitalną dumę. Jednak poza dumą i satysfakcją poczułem w tych dniach także posmaczek czegoś głupiego albo obrzydliwego, w każdym razie niegodnego. Oto środowisko, w jakim się obracam, ożywiła i zadziwiła wiadomość, że na wstydliwą listę polskich plagiatorów (czyli złodziejaszków korzystających z cudzej inicjatywy i pracy) wpisał się… sejmik małopolski. Postanowił on mianowicie - powagą urzędowej uchwały! - utworzyć nagrodę, która od wielu lat istnieje. Ktoś ją kiedyś wymyślił, ktoś przy niej pracował, komuś i czemuś służyła.
Przez ostatnie osiem lat Nagroda im. Władysława Orkana przyznawana była (i mam nadzieję - będzie) przez niezależne autorytety, skupione wokół społecznego ciała, jakim jest Instytut im. Orkana. Tę nagrodę przyznawano ludziom, dzięki którym kultura na polskiej prowincji ma się niezgorzej. Małopolski sejmik powołał identycznie nazwaną Nagrodę im. Władysława Orkana, deklarując śmiało, że służyć ona będzie "instytucjom i organizacjom kultywującym kulturę i tradycje regionu". Myśl sama, by nagradzać instytucje i organizacje, a nie pojedynczych ludzi - słuszna jest bardzo. Kłopot w tym, że zazwyczaj instytucje te (i organizacje) powołane zostały i istnieją po to właśnie, by "kultywować kulturę i tradycje regionu". Nagradzanie za to, że się realizuje statutowe obowiązki, wydaje się więc nieco przesadne. Trochę to tak, jakby bank nagradzać za prowadzenie działalności bankowej, albo rafinerię za produkowanie paliwa.
Mimo to nie miałbym nic przeciw inicjatywie panów radnych, gdyby nie maniery, jakie w tym przypadku zademonstrowali. W komunikacie ich rzecznika czytamy na przykład, że dopiero sejmikowy ,,Orkan" "zapewni pełną przejrzystość procedur nominowania i przyznawania wyróżnienia". Nie trzeba mieć przesadnie cienkiej skóry, by nie wyczuć w tym sformułowaniu biurokratycznej pychy i poczucia instytucjonalnej wyższości. A także śliskiej sugestii, że dotychczasowy "Orkan" był "nieprzejrzysty" i zmataczony. Być może przez "określone siły" (które to smakowite określenie sprzed lat przypominam sejmikowi, bo nieużywane, marnuje się).
Zapewne tegoroczni laureaci Nagrody im. Władysława Orkana: Katarzyna Buszydlik, Maria Fiderkiewicz, Jan Flasza, Józef Hulka, Barbara Krężołek-Paluchowa, Józef Kuchta, ks. Władysław Nowobilski, Waleria Prochownik, Juliusz Wątroba i inni (w znakomitej większości ludzie niebywający raczej na salonach małopolskiego sejmiku), którym całkiem niedawno starosta żywiecki wręczał honorowe nagrody, czują się z powodu sugerowanej "nieprzejrzystości procedur" wykwintnie.
Pal sześć szczegóły tej sprawy. Gorzej, że wpisuje się ona w coraz częściej zauważalny brak poszanowania cudzej inicjatywy, wysiłku i dorobku. W imię tego lub owego demagogicznego hasła zawłaszcza się cudze pomysły, a nawet dzieła. Te ostatnie bywają co prawda chronione przez prawo, ale któż by się poważnie zastanawiał nad jakimiś wątpliwościami? Od lat więc prof. Ewa Kornecka nie może się doczekać przeprosin od popularnego kompozytora Piotra Rubika za to, że splagiatował jej piosenkę "Wino samotnych" (napisaną przez Kornecką wspólnie z autorem słów Jonaszem Koftą). Ostatnio nikt nie protestuje, gdy telewizja parę razy dziennie nadaje śpiewaną reklamę czegoś tam, stanowiącą ordynarną, lekko tylko zdeformowaną kopię zapomnianego przeboju Marii Koterbskiej "Brzydula i rudzielec". A przecież w sprawie ochrony dzieł istnieje i powinno działać prawo. Najwyraźniej jednak mamy wielu prawników równie "kreatywnych" jak niesławnej pamięci magister Ziobro.
O rozmaitych wojnach podwórkowych, jakie prowadzą organizatorzy konkursów i festiwali, zamilczę. Choćby dlatego że nie opłaciłem haraczu za używanie nazwiska pewnego zamościanina, który być może wkrótce przestanie być serdecznym wspomnieniem, a zostanie tylko "znakiem towarowym". Zatem o życiu festiwalowym dziś nawet nie zacznę. Za tydzień będzie okazja po temu właściwsza. Wszak zacznie się tydzień krakowskich jubileuszy. Arcykrakowianin Andrzej Sikorowski obejdzie czterdziestolecie pracy artystycznej. Kochany w Krakowie (choć z Olsztyna) "Czerwony Tulipan" równie artystycznie obejdzie swe ćwierćwiecze. A inne dwadzieścia pięć lat, ćwierć wieku bez Wojtka Bellona - skromnie przypomni Studencki Festiwal Piosenki. Będzie więc o czym gadać.
Do spotkania na naszej Wyspie za tydzień!
Brutalne zbrodnie, zuchwałe kradzieże, tragiczne wypadki. Zobacz, jak wygląda prawda o kryminalnej Małopolscekryminalnamalopolska.pl
60 tysięcy złotych do wygrania.Sprawdź jak. Wejdź nawww.szumowski.eu
Najświeższe relacje, najnowsze informacje z Mistrzostw Świata w siatkówce 2010www.trzeciset.polskatimes.pl
