Wirus SARS
SARS jest poważną chorobą układu oddechowego i objawia się gorączką, suchym kaszlem, bólem głowy i biegunką.

Pierwsze zachorowania wystąpiły w listopadzie 2002 roku w mieście Foshan w prowincji Guangdong w Chinach. Stopniowo doszło do rozprzestrzenienia choroby na inne rejony Chin, inne kraje Azji, a potem, drogą podróży lotniczych, inne kraje świata. Przypuszcza się, że do pierwotnego zachorowania doszło w wyniku kontaktu ze zwierzętami trzymanymi w klatkach na targu.

Do zakażenia dochodzi najczęściej drogą kropelkową. Do lipca 2003 roku zanotowano na świecie 8439 zachorowań, z czego u 812 chorych zakończyły się one śmiercią.

Dur brzuszny - tyfus
Chorobę wywołują bakterie z grupy salmonelli. Źródłem zakażenia może być brudna woda, nieumyte owoce, a także nieczystości zawierające w sobie pałeczki salmonelli.

Charakteryzuje się gorączką (powoli narastającą, aż do osiągnięcia ok. 40 stopni), krańcowym wyczerpaniem, bólami brzucha, objawami zatrucia endotoksyną (splątanie) i różową wysypką, tak zwaną „różyczką durową”, czyli rumieniową wysypką plamisto-grudkową zlokalizowaną na skórze klatki piersiowej lub nadbrzusza. Tym objawom towarzyszy także powiększenie wątroby, śledziony i węzłów chłonnych szyi oraz zapalenie spojówek.

Grypa hiszpanka
Pandemia wywołana przez wyjątkowo groźną odmianę podtypu H1N1 wirusa A grypy, do której doszło w latach 1918–1919, znana pod potoczną nazwą „hiszpanka”.

Śmiertelność grypy hiszpanki jest trudna do oceny, jednak na podstawie danych wojskowych można ją oszacować na 5–10%. W zamkniętych społecznościach śmiertelność była jeszcze wyższa. W Bostonie zachorowało 10% ludności. 2/3 chorych zmarły. W całej armii Stanów Zjednoczonych zachorowało 20%.

Dżuma
Do zakażenia dochodzi zwykle w wyniku pokąsania przez pchły, uprzednio zainfekowane w wyniku kąsania chorych szczurów, wiewiórek, nieświszczuków czarnoogonowych lub innych małych ssaków. W następstwie infekcji bakterie migrują wraz z krwią i chłonką do węzłów chłonnych, co po około pięciu dniach objawia się regionalnym powiększeniem tych narządów.

Nieleczona dżuma jest prawie zawsze śmiertelna. Śmierć w postaci płucnej następuje najczęściej w ciągu kilku dni, w postaci posocznicowej nawet w ciągu 48 godzin).