Pamiętaj o wykopaniu tulipanów, hiacyntów, narcyzów. Jak przechować ich cebule, żeby przetrwały w dobrym stanie do jesieni? Sprawdź

Jeśli uprawiamy wiosenne kwiaty cebulowe, takie jak tulipany, narcyzy, hiacynty itp., musimy pamiętać o wykopywaniu ich cebul. W przypadku najbardziej ozdobnych odmian należy to robić co roku, w pozostałych wystarczy co drugi-trzeci rok. Ten zabieg sprawia, że rośliny są zdrowsze i lepiej kwitną. Pozwala też zapobiegać chorobom. Jak pisze Katarzyna Józefowicz w portalu e-ogrodek.pl:

Powodem, dla którego powinniśmy wykopywać cebule, jest również brak miejsca do rozwoju. Rośliny cebulowe rozmnażają się głównie za pomocą cebulek przybyszowych, powstających u podstawy cebuli matecznej. U wielu gatunków po kwitnieniu cebula główna zamiera, a jej miejsce zajmuje duża cebula zastępcza oraz liczne, niewielkie cebulki potomne.

Polecamy też: Jak zadbać o tulipany i inne kwiaty cebulowe, gdy zaczynają przekwitać

Cebule należy wykopać, gdy liście roślin zaschną. W praktyce jest to najczęściej koniec czerwca oraz początek lipca, choć dokładny termin zależy od gatunku, odmiany, a także pogody w danym roku.

Wykopane cebule posadzimy ponownie, jednak trzeba zadbać o to, by w dobrym stanie dotrwały do czasu sadzenia. Jak to zrobić?
Najpierw wykopane cebule trzeba podsuszyć. Pamiętajmy, żeby nie robić tego na słońcu! Najlepiej umieścić je w ażurowych siatkach (np. takich po warzywach, tylko pamiętajmy, aby je wcześniej wyprać, bo mogą znajdować się na nich jakieś patogeny, które zagrożą zdrowiu cebulek). Cebule suszymy w przewiewnym i zacienionym miejscu.

Sprawdź: Jakie kwiaty cebulowe wykopuje się najrzadziej? Z czasem ładnie rozrosną się same i będą regularnie kwitły

Po dwóch-trzech tygodniach nadchodzi kolejny etap. To oczyszczanie cebul z ziemi, a także pozostałości liści. Należy też oddzielić cebulki potomne, które się wytworzyły. Tu postępowanie zależy od gatunku:

• w przypadku tulipanów małe cebulki łatwo dają się oddzielić i można to zrobić od razu po wysuszeniu;
• u narcyzów trzeba indywidualnie ocenić sytuację – jeśli młode cebulki dają się łatwo oddzielić, możemy to zrobić. Bywa jednak, że są mocno zrośnięte – w takim przypadku nie rozdzielajmy ich na siłę, bo je uszkodzimy;
• u hiacyntów cebulki są drobne i lepiej nie oddzielać ich w pierwszym sezonie.

Na tym etapie obejrzymy też dokładnie cebule. Jeśli zauważymy ślady chorób (np. pleśń na łuskach), od razu pozbądźmy się ich.
Kiedy już cebule są oczyszczone i zdrowe musimy dla nich znaleźć suche i w miarę ciepłe, ale nie gorące miejsce. Najlepiej przechowywać je w temperaturze około 20 stopni C. Można ułożyć je w koszykach np. wiklinowych lub takich przeznaczonych do sadzenia cebul. Jeżeli korzystamy z tych ostatnich, w których rośliny już rosły, pamiętajmy o ich dokładnym umyciu (i wysuszeniu). Nie chodzi tu tylko o usunięcie brudu i resztek ziemi, ale przede wszystkim patogenów, które mogłyby zainfekować cebule. Dodatkowo niedługo przed sadzeniem warto zastosować tzw. zaprawę przeciwko chorobom.

Cebule musimy przechować do jesieni – września-października, kiedy ponownie je posadzimy.

Z dużych, starszych cebul kwiatów doczekamy się już najbliższej wiosny, ale w przypadku mniejszych cebul potomnych, trzeba uzbroić się w cierpliwość, bo nie od razu zakwitną. Takie młode, małe cebule można sadzić w mniej eksponowanych miejscach, ale z żyzną ziemią, by zapewnić im jak najlepsze warunki rozwoju. Po około trzech latach cebule powinny być już odpowiednio duże. Możemy je wtedy przesadzić na właściwą rabatę (cebule wykopmy około lipca, przechowajmy je odpowiednio i posadźmy wczesną jesienią).