
Pałac w Polance Wielkiej
Pałac w Polance Wielkiej Zespół parkowo-pałacowy w Polance Wielkiej powstawał na przestrzeni kilku wieków. Jako willa włoskiego typu została zbudowana w połowie XVII w., a sto lat później rozszerzona o dwa boczne pawilony połączone przewiązką. Podczas przebudowy w I połowie XIX w. elewacji frontalnej nadano charakter klasycyzujący. Po obu stronach podjazdu w 1769 r. wybudowano bliźniacze oficyny. Pałac w czasie II wojny był siedzibą sztabu Luftwaffe, a za czasów PRL stanowił m.in. magazyn nawozów sztucznych. W latach 70. XX w. przeprowadzono konserwację obiektu

Pałac w Osieku
Pałac w Osieku. Zespół parkowo-pałacowy powstał na terenie drewnianego fortalicjum wspomnianego w dokumencie z 1672 r. W II poł. XVIII hr. Branicka, na wzmocnionym przez wbijanie 15-metrowej długości dębowych pali w bagnistym terenie, zbudowała barokową rezydencję magnacką. Ok. 1845 r. baron Karol Larysz zafascynowany kulturą orientalną, zlecił przebudowę w stylu mauretańskim. Ozdobą dzisiejszego pałacu, odzyskanego przez potomków właścicieli są najpiękniej udekorowana w Polsce na styl wschodni sala „Mauretańska” oraz kaplica.

Andrychów
Zamek andrychowski nazywany również pałacem Bobrowskich Nazwa "Zamek" występuje w oficjalnych dokumentach już w roku 1761. Nazwa ta związana jest z pierwotnym obronnym charakterem tego miejsca. Prawdopodobnie istniał tu dwór obronny. W literaturze nie podaje się dokładnej daty jego powstania. Dwór murowany (prawdopodobnie wcześniej istniała drewniana rezydencja o charakterze obronnym) zbudował Marian Przyłęcki, właściciel klucza wieprzowskiego, który w pierwszej połowie XVII w. przeniósł tutaj swoją siedzibę z Wieprza. Dwór miał charakter obronny. Hrabiowie Bobrowscy w XIX wieku poszerzyli istniejący dwór o dwa skrzydła nadając mu kształt podkowy

Dwór w Stryszowie
Dwór w Stryszowie Powstał prawdopodobnie pod koniec XVI wieku. Wzniósł go Adam Suski. Obecny dwór pochodzi z XVIII wieku. W trakcie przebudowy w 1741 r. z dworu obronnego przekształcono go w rezydencję wiejską utrzymaną w stylu barokowym. Po II wojnie światowej 9 ha parku przeznaczono na działki budowlane, wycinając wszystkie drzewa. Dwór przejęty został przez PGR i przeznaczony na szkołę. Organizowano tutaj pokazy objazdowego kina i wiejskie zabawy. W 1958 roku zdewastowany dwór przejęły Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu. Nastąpił gruntowny remont. Powstał tu Dom Pracy Twórczej oraz ośrodek kolonijny. Ostatecznie w 1969 roku utworzono muzeum będące oddziałem Zamku Królewskiego na Wawelu.