Sari stanowi najbardziej charakterystyczny element tradycyjnego stroju indyjskiego i wiele mieszkanek Indii nosi je na co dzień. Wersję ślubną cechuje natomiast odświętny charakter. Wykonuje się ją z barwionego na kolor czerwony jedwabiu i bogato zdobi złotymi wstawkami.
Kolorem dominującym podczas tradycyjnych chińskich ceremonii ślubnych jest czerwień, która symbolizuje szczęście i pomyślność. Tradycyjny damski strój ślubny składa się z czerwonej szaty i charakterystycznego nakrycia głowy – korony z motywami feniksów i smoków wykonanej z piór zimorodka, pereł i kamieni szlachetnych.
Tradycyjne obrzędy ślubne w Japonii odbywają się zgodnie ze wskazaniami szintoizmu. Kostium ślubny pani młodej składa się z kimono, któremu towarzyszą japońskie sandały na koturnach. Głowę kobiety zdobi charakterystyczne nakrycie mające zakryć jej „rogi” zazdrości i egoizmu.
W Europie, Australii i na obu amerykańskich kontynentach na ślubie króluje biel. Wszystko zaczęło się w 1840 roku, gdy na ślubnym kobiercu stanęła ubrana w śnieżnobiałą suknię królowa Wiktoria. Zdjęcie z uroczystości obiegło świat, dając początek modzie, która trwa do dziś. Brytyjską władczynie szybko zaczęły naśladować inne arystokratki, a niepraktyczna biel sukni ślubnej pierwotnie podkreślała przede wszystkim wysoki status materialny wychodzącej za mąż kobiety. Z czasem zwyczaj upowszechnił się wśród wszystkich klas społecznych i dopiero wtórnie przypisano białej sukni ślubnej symbolizowanie niewinności i dziewictwa.
