Szeflera wygląda jak drzewko w doniczce i oczyszcza powietrze. Sprawdź, jak o nią zadbać i co robić, żeby pięknie rosła

Szeflery od dawna są uprawiane jako kwiaty doniczkowe. Kiedyś były bardzo popularne, obecnie powraca na moda na nie. Może nie wróciły z takim impetem, jak sansewierie czy monstery, jednak i one znów zyskują popularność. Szeflery doniczkowe mają kilka gatunków, tu przedstawiamy dwie, które są najłatwiejsze w uprawie. Ich dodatkową zaletą jest to, że oczyszczają powietrze z zanieczyszczeń.

Dowiedz się więcej: Jakie rośliny doniczkowe najskuteczniej oczyszczają powietrze

Szeflera parasolowata (Schefflera actinophylla) i szeflera drzewkowata (Schefflera arboricola) to atrakcyjne rośliny doniczkowe. Mają pokrój małych drzewek, z pieńkiem i gęstymi liśćmi, które wyrastają na długich ogonkach. Liście składają się z kilku- kilkunastu wydłużonych listków. Kształt całego liścia obydwu gatunków może kojarzyć się z parasolką, jednak u szeflery parasolowatej listki najczęściej są spiczasto zakończone, u drzewkowatej – tępo. Obie rośliny różnią się też pokrojem, który w przypadku szeflery drzewkowatej jest bardziej zwarty, a roślina niższa. W praktyce odróżnianie tych roślin nie jest konieczne, bo ich wygląd jest bardzo zbliżony, a wymagania – identyczne. To rośliny, które potrzebują nieco miejsca, bo mogą dorastać do 1,5 m wysokości, bywają też rozłożyste (ale nie tak jak np. monstera dziurawa).

Szeflera parasolowata i drzewkowata to rośliny dość wytrzymałe na różne warunki i niezbyt wymagające, a jednocześnie ceniące umiar. Najlepiej rosną, mając rozproszone światło oraz lekko wilgotną ziemię (między jednym podlaniem a drugim wierzchnia warstwa podłoża powinna przeschnąć). Znoszą wprawdzie większe czasowe przesuszenie oraz zacienienie, jednak nie są to dla nich idealne warunki. Na światło musimy zwrócić szczególną uwagę, jeśli mamy odmiany o przebarwionych liściach (mogą mieć białe, kremowe lub żółte wzory). Im musimy zapewnić dobre oświetlenie, ale też nie może to być palące słońce. Pamiętajmy też, by nie przesadzać z podlewaniem, bo te rośliny nie lubią nadmiaru wody i mokrej ziemi. Podłoże dla nich powinno być żyzne, ale przepuszczalne, a w doniczce otwór odpływowy. W sezonie warto zasilać szeflery nawozem do roślin zielonych lub o ozdobnych liściach (w zależności od odmiany).

Te rośliny lubią pokojową temperaturę, ale zimę docenią nieco niższą (15-18 st. C). Jednak nie jest to absolutnie konieczne. Lato mogą spędzić na balkonie lub tarasie, w miejscu osłoniętym przed bezpośrednim słońcem i deszczem.
W warunkach domowych szeflery rzadko kwitną i zawiązują owoce, ale te spędzające czas na zewnątrz mogą mieć owoce. Szczególnie szeflera drzewkowata, której owoce przypominają pomarańczowe koraliki, zebrane w grona.

Szeflerom warto zapewnić podpory, bo ich „korona” bywa rozłożysta, a „pieniek” nie zawsze radzi sobie z jej podtrzymaniem. Z tego samego powodu warto zadbać o w miarę ciężką doniczkę, która zapewni stabilność roślinie.

Szeflery można, a nawet warto przycinać. Dzięki temu ich pędy ładnie rozgałęzią się, a roślina – zagęści. Najlepiej robić to wiosną. Ścięte wierzchołki można od razu wykorzystać do rozmnożenia roślin. Wystarczy usunąć z nich dolne liście, końcówkę można zanurzyć w ukorzeniaczu, a następnie posadzić w przepuszczalnym podłożu.
Uwaga: sok szeflery jest drażniący, więc do jej przycinania lepiej załóżmy rękawiczki, uważajmy też, by nie dostał się do oczu, nosa czy ust.

Choć szeflery są w miarę odporne, może im zaszkodzić nadmierne podlewanie (sprzyja rozwojowi chorób grzybowych, a także zagniwaniu korzeni, co może też wiązać się z tym, że szeflera będzie zrzucać liście). Z kolei zbyt suche powietrze może zakończyć się inwazją przędziorków, dlatego szeflery od czasu do czasu warto zraszać (szczególnie w sezonie grzewczym). Nie narażajmy też rośliny na zbyt niskie temperatury (ok. 10 st. C), bo choć może je znieść, to zrzuci liście. Tak samo szeflera zareaguje na zimny przeciąg.