- Są to zwierzęta dosyć specyficzne pokarmowo. W naturze żywią się chrobotkiem reniferowym, do tego jedzą listki, gałązki wierzby karłowatej, która rośnie w tundrze. Natomiast zwierzęta hodowane w ogrodach zoologicznych daje się karmić karą granulowaną (co jest wygodniejsze), do tego dostają dużo gałęzi. Bardzo lubią liście, jedzą też drobne pędy – mówi Jerzy Piróg z krakowskiego Ogrodu Zoologicznego.

Okazuje się, że obecne ocieplenie klimatu jest bardzo niekorzystne dla reniferów. W przeciągu ostatnich ok. 25 lat populacja tego gatunku zmniejszyła się o 40, a według innych danych nawet o 70 procent. Przez to, że ich liczba się tak skurczyła, w tej chwili są uznane za zagrożone wyginięciem. Liczebność niektórych podgatunków reniferów nie przekracza dziś kilku tysięcy osobników.

- To jest zwierzę, które w dużej mierze żywi się porostami. A gdy zamiast śniegu pada deszcz, który marznie, tworzy się gruba pokrywa lodu, spod której ciężko wydobyć pożywienie - wskazuje Jerzy Piróg. Ze względu na cieplejszy klimat jest też coraz więcej owadów krwiopijnych, które towarzyszą tym zwierzętom. Atakują bardziej intensywnie, przez większą część roku. Mogą się więc pojawiać w większym nasileniu choroby, które przenoszą te owady.

W efekcie zmian klimatycznych przesuwa się też granica występowania pewnych pasożytów. Na przykład pasożyt jelenia wirginijskiego, nicień, który bytuje w układzie nerwowym, od jakiegoś czasu znajdowany jest również u renifera. U swojego "świeżego" żywiciela pasożyt sieje znacznie większe spustoszenie niż u gatunków, u których już pasożytuje dłuższy czas i które są już bardziej odporne na infekcje.

Reny skandynawskie i z Ameryki Północnej mają większe poroże.
A generalnie renifery są wyjątkowe m.in. z tego względu, że to jedyny gatunek spośród jeleniowatych, którego samice też nakładają poroże. U samca jest ono większe, u samic bardziej delikatne, ma mniej odnóg.

Poroże renifera staje się coraz bardziej rozłożyste do 5, 6 roku życia, potem przez kilka lat utrzymuje się w pełnej okazałości, a następnie z wiekiem zmniejsza się ilość odnóg.

Jedną z ciekawostek dotyczących tych zwierząt jest ta, że kolor oczu reniferów w Arktyce zmienia się w zależności od pory roku. Mają one w oku, za siatkówką, błonę odblaskową. To właśnie ona latem jest złota, a zimą – niebieska. Wraz ze zmianą koloru oczu, zmienia się u reniferów wrażliwość na światło. Zmieniają go, by lepiej widzieć otoczenie, a przede wszystkim potencjalne zagrożenie.