Bez wątpienia jeden z najwybitniejszych znawców historii, historii sztuki i architektury Tarnowa. Rozpoczął w latach 70. XX wieku nowy rozdział w historiografii Tarnowa. Pisał książki o Tarnowie w sposób, jaki chyba nikt przed nim nie czynił. Książki te chciało się czytać, na takie prace czekali miłośnicy historii i sztuki miasta. Był bowiem od dzieciństwa zauroczony rodzinnym miastem. Kochał to miasto miłością pierwszą i ostatnią.
Urodził się w 1946 r. w Tarnowie. Maturę zdał w 1964 r. w I LO w Tarnowie. Bez przeszkód dostał się za pierwszym podejściem na Uniwersytet Jagielloński, studiował historię sztuki.
Nie był celerem ani kujonem w szkole średniej. Namiętnie od dzieciństwa czytał książki. Od razu poważne, od razu literaturę klasyczną, od razu dzieła filozoficzne. Stąd jego sukcesy w nauce, brały się one z oczytania.
Był oryginałem od dziecka, takim pozostał do końca życia, chociaż z czasem ten indywidualizm denerwował wielu. Był uparty nie do wytrzymania, był konsekwentny w badaniach naukowych, ale też konsekwentny w swoich poglądach, ideach i w trybie życia, którego nie chciał zmienić do końca.
Napisał wiele książek o Tarnowie począwszy od uroczej pracy "Fiakrem po Tarnowie". Był wielkim znawcą Starego Cmentarza, założycielem Tarnowskiego Towarzystwa Kulturalnego i inicjatorem wydawania Rocznika Tarnowskiego. Do ostatnich chwil wydawał swój "Wielki przewodnik po Tarnowie", który zakończył na XX tomie.
