A kiedy usmażono pierwszego pączka? Pączki były znane w starożytnym Rzymie. Początkowo nie były przygotowywane na słodko; słodki pączek jest zapewne zapożyczeniem z kuchni arabskiej. Również w kuchni polskiej pączki miały postać ciasta nadziewanego słoniną, spożywanego przy zapustach. Pączki przyrządzane na słodko zaczęły występować w Polsce w XVI wieku. Kulisty kształt pączka pochodzi z XVIII wieku, gdy zaczęto używać do wypieku drożdży, przez co ciasto stało się bardziej puszyste.

Pączki doczekały się również wzmianki w dawnej literaturze. Jerzy Kitowicz, ksiądz, polski historyk, pamiętnikarz i korespondent polityczny o pączkach pisał tak:
„Ciasta także francuskie, torty, pasztety, biszkopty i inne, pączki nawet - wydoskonaliło się to do stopnia jak najwyższego. Staroświeckim pączkiem trafiwszy w oko mógłby go podsinić, dziś pączek jest tak pulchny, tak lekki, że ścisnąwszy go w ręku znowu się rozciąga i pęcznieje do swojej objętości, a wiatr zdmuchnąłby go z półmiska”.

Amerykanie, tak jak my, kochają pączki. Przypominają one jednak nasze oponki. Są puszyste w środku, z wierzchu lekko chrupiące, a w środku mają charakterystyczną dziurkę.

W Krakowie co roku odbywają się Mistrzostwa Krakowa w jedzeniu pączków na czas. Niekwestionowanym mistrzem jest Jerzy Zalewski, który czterokrotnie wygrał mistrzostwa. Ostatni tytuł zdobył pałaszując 11 słodkich kul z różanym nadzieniem.
- Po prostu kocham pączki, mogę je jeść ciągle - komentuje zwycięstwa Jerzy Zalewski. Pytany o technikę jedzenia, przyznaje, że nie ma żadnej, ale jury zauważyło, że najpierw obgryzał pączka dookoła, a na końcu zjadał cześć z nadzieniem.