Judaszowiec
To piękne drzewo o niezbyt przyjemnej nazwie, odnoszącej się do zdrajcy Jezusa. Judaszowce południowe rosną m.in. na Bliskim Wschodzie i zgodnie z legendą, tłumaczącą nazwę drzewa, to właśnie na nim miał powiesić się Judasz. Jednak nic tego nie potwierdza (przekazy dotyczą różnych drzew), a bardziej prawdopodobne jest to, że nazwa jest… pomyłką i nie ma nic wspólnego z Judaszem, ale za to pochodzi od Judei, czyli krainy w Izraelu i Palestynie. Przypuszczalnie pomylono „drzewo Judasza” i „drzewo Judei”, które w łacińskim zapisie różni tylko jedna litera. O taką pomyłkę nietrudno. Niestety niepoprawna wersja przyjęła się i dorobiono do niej legendę.
Owies
Zielony, szybko rosnący owies, to symbol życia i odrodzenia. Jego młode źdźbła wyglądają jak bujna trawa. Owies, posiany na płaskim talerzu, to tradycyjna „podstawa” pod figurkę baranka. Owies rośnie szybko, ale jeśli chcemy go mieć na święta, trzeba go posiać około dwa tygodnie przed Wielkanocą.
Passiflora, czyli męczennica
Passiflora, zwana też męczennicą, to tropikalne pnącze. W Polsce bywa uprawiana w doniczkach. Jej związek z Wielkanocą nie jest bezpośredni, ale w budowie jej kwiatu dopatrzono się symboli Męki Pańskiej (stąd nazwa męczennica). Kwiaty te są bardzo dekoracyjne, a owoce niektórych gatunków są jadalne (znamy je pod nazwą marakuja).
Rzeżucha
Kiełki rzeżuchy bardzo szybko zaczynają się zielenić, dlatego stały się symbolem odrodzenia życia. Warto je posiać na Wielkanoc (trzeba to zrobić około 5-7 dni przed świętami). Ustawione na świątecznym stole będą pięknie wyglądać. Na talerzu z rzeżuchą można ułożyć pisanki lub postawić baranka. Pamiętajmy, że rzeżucha to nie tylko wielkanocna ozdoba – to wartościowa i bardzo łatwa w uprawie roślina, którą warto jeść, i to na co dzień, a nie tylko w święta.
