Dawniej w każdym gospodarstwie trzymano po 2-3 świnie, a z ich mięsa przygotowywano kiełbasy i inne wyroby masarskie. Świniobicie odbywało się kilka razy w roku: na Wielkanoc i Gody, na małe przyjęcia rodzinne, komunie, chrzciny oraz wesela.

Kiełbasa kurpiowska po schłodzeniu nadaje się bezpośrednio do spożycia bądź można ją przechowywać w zimnym pomieszczeniu zawiniętą w ściereczkę lub papier, dzięki czemu długo zachowuje swoją świeżość

Kiełbasa swojska biłgorajska od dziesiątków lat gości na stołach mieszkańców Ziemi Biłgorajskiej. Przy jej produkcji w rodzinnych gospodarstwach rolnych stosowane są miejscowe, stare przepisy przekazywane z pokolenia na pokolenie. Od lat 60-70. XX wieku nie zmieniono receptury, składu surowców, sposobu wytwarzania i wędzenia.

Kiedyś świniobicie odbywało się raz w roku w zimie. Ze względu na trudności w przechowywaniu mięsa, część mięsa wędzono, a część wkładano do weków lub kamiennych garnków i zalewano smalcem