Bardzo często zdarza się, że zobowiązania ciążące na drugiej stronie nie zostały wykonane w umówionym terminie. W takiej sytuacji stajemy się Wierzycielami, a osoby niewypłacalne naszymi Dłużnikami. Wszystko wydaje się bardzo proste. Praktyka jednak pokazuje, że gdy Dłużnik wie o fakcie zaległości to będzie unikał naszych telefonów czy spotkań. Co robić w takiej sytuacji? Poniżej przedstawię kilka praktycznych porad, które mogą zmotywować Dłużnika do „działania”.
Naszym pierwszym krokiem w takiej sytuacji jest wykonanie telefonu do Dłużnika i poinformowanie go o fakcie powstania zaległości. Niejednokrotnie zdarza się, że Dłużnik zwyczajnie o niej nie pamięta, i po takim przypomnieniu ureguluje wszystkie należności.
Gdy taki telefon nie pomoże, lub gdy Dłużnik celowo nie odbiera od nas telefonu należy wyciągnąć konsekwencje z tak przedstawiającego się stanu faktycznego.
W takiej sytuacji wierzyciel powinien sporządzić i wysłać wezwanie do zapłaty swojemu dłużnikowi. Najlepiej jest wysłać je listem poleconym za potwierdzeniem odbioru. Daje nam to możliwość późniejszego zweryfikowania, czy Dłużnik zapoznał się (a jeżeli tak to kiedy) z treścią naszego pisma. Ponadto takie pismo jest niezwykle przydatne na etapie postępowania sądowego, ale o tym później.
W wezwaniu do zapłaty należy zawrzeć następujące elementy:
1. datę pisma
2. dane Wierzyciela
3. kwotę zobowiązania najlepiej z odsetkami od dnia wymagalności do dnia zapłaty, o ile możliwość żądania odsetek nie była wyłączona na mocy umowy.
4. podstawę zobowiązania (np. faktura VAT, umowa pożyczki, umowa sprzedaży, najmu itp.)
5. numer rachunku bankowego, na który Dłużnik zobowiązany jest uregulować zobowiązanie
6. termin w jakim Dłużnik zobowiązany jest uregulować zobowiązanie np. 7 dni od dnia otrzymania wezwania do zapłaty.
Bardzo ważnym elementem wezwania do zapłaty jest dodanie klauzuli np. o następującej treści „W przypadku nieuregulowania w/w należności będę zmuszona/y naliczać dalsze odsetki ustawowe, a także wystąpić na drogę postępowania sądowego, co narazi Pana/Panią na dalsze koszty, m.in. koszty postępowania sądowego oraz koszty postępowania egzekucyjnego w przypadku dalszego wstrzymywania się z zapłatą należności”. Dodanie takiego zapisu, może dodatkowo zmotywować Dłużnika do działania.
Gdy po wyznaczonym Dłużnikowi terminie należność nadal nie będzie uregulowana, można wówczas ponowić wezwanie do zapłaty lub wystąpić na drogę postępowania sądowego. Pozew kierować należy do Sądu Rejonowego lub Okręgowego właściwego dla miejsca zamieszkania Pozwanego, czyli według tzw. właściwości ogólnej. Warto mieć na uwadze, że miejsce zamieszkanie to nie miejsce zameldowania. Miejscem zamieszkania jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu (art. 25 KC). Niejednokrotnie ustalenie właściwości Sądu według tych zasad może zniechęcić Wierzyciela do działania, gdyż windykacja drobnej kwoty w sytuacji, gdy sprawa ma toczyć się na drugim końcu Polski nie jest zachęcająca.
Pozostają jednak jeszcze inne możliwości ustalenia właściwości miejscowej Sądu tzw. właściwość przemienna, która bywa pomocna np. gdy dochodzimy roszczenia z umów lub od przedsiębiorcy. Pozew o zawarcie umowy, ustalenie jej treści, o zmianę umowy oraz ustalenie istnienia umowy, o jej wykonanie, rozwiązanie lub unieważnienie, a także o odszkodowanie z powodu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy można wytoczyć przed sąd miejsca jej wykonania.
Ze szczegółami dotyczącymi właściwości miejscowej Sądu można zapoznać się otwierając kodeks postępowania cywilnego (art. 27-46). Zgodnie ze wskazaną powyżej informacją- pozew kieruje się do Sądu Okręgowego lub Rejonowego w zależności od kwoty długu. Sądy Okręgowe rozpoznają sprawy o prawa majątkowe, w sytuacji gdy wartość przedmiotu sporu przekracza kwotę 75 000,00 zł (słownie: siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych), oprócz spraw o:
- alimenty,
- naruszenie posiadania,
- ustanowienie rozdzielności majątkowej małżonkami,
- uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym jej stanem prawnym
- spraw rozpoznawanych elektronicznie.
Gdy wartość przedmiotu sporu nie przekracza kwoty w wysokości 10 000,00 zł pozew składa się formularzu urzędowym dostępnym m.in. na stronie internetowej Ministerstwa Sprawiedliwość http://bip.ms.gov.pl/pl/formularze/formularze-pism-procesowych-w-postepowaniu-cywilnym/. W pozwie należy powołać wszystkie dowody w sprawie, w tym m.in. podstawę zobowiązania, pisemne uznanie długu przez dłużnika, o ile istnieje (może być również korespondencja mailowa z której wynika, że Dłużnik uznaje swój dług), wyciągi z kont jeżeli Dłużnik uiszczał zobowiązanie częściami, dowód w przesłuchania świadków z ich adresami zamieszkania oraz wskazaniem okoliczności, na które będą przesłuchiwani przez Sąd, oraz co bardzo ważne wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania tego pisma, ect.
Dołączenie wezwania do zapłaty będzie stanowić dowód, że podejmowaliśmy próby polubownego załatwienia sprawy, ale to Dłużnik uchylał się od odpowiedzialności.
Ponadto gdy nie wyślemy wezwania do zapłaty na etapie przesądowym, a Dłużnik uzna swój dług na etapie sądowym, Sąd może nas obciążyć kosztami postępowania sądowego, zatem wezwanie do zapłaty powinno stać się elementem obligatoryjnym windykacji.
Pamiętać należy, żeby w pozwie złożyć wniosek o „zasądzenie od Pozwanego na rzecz Powoda kosztów sądowych według norm prawem przepisanych”.
Warto dochodzić nawet drobnych należności, wówczas Dłużnicy nie będą czuli się bezkarni, a my odzyskamy należne nam pieniądze powiększone o odsetki, które stanowić będą pewną formę rekompensaty.
Źródło: Lex Patronum
