5. Wytłumaczenie i wyjaśnienie

Jest to raczej zapobieganie niż kara, ale w niektórych przypadkach może być nawet bardziej skuteczne. Jeśli widzimy, że dziecko robi coś złego lub powoli zaczyna zachowywać się niewłaściwie, warto nie czekać bezczynnie na rozwój sytuacji, ale wytłumaczyć dziecku konsekwencje jego zachowania. Jeśli na przykład dziecko zrobiło bałagan w pokoju i nie chce go posprzątać, można wtedy mu wytłumaczyć, że jeśli ich nie pozbiera, to może się o nie potknąć, a potem może boleć go noga.

6. Stawianie granic

Jest to bardziej sposób na uniknięcie kary niż bezpośrednie ukaranie. Warto mówić dziecku o tym, czego od niego oczekujemy. Jeśli na przykład rodzice nie chcą, aby dziecko skakało po ich łóżku, powinni powiedzieć o tym już za pierwszym razem, gdy dziecko zaczyna to robić.

9. Zakazywanie

Tak, ale tylko w uzasadnionych przypadkach i w granicach rozsądku. Jeśli dziecko podczas gry na komputerze jest zirytowane, uderza dłońmi w klawiaturę, zabronienie mu na jakiś czas korzystania z komputera jest właściwe. Warto jednak w takich przypadkach wytłumaczyć dziecku powody zakazów: „zrobiłeś to i to, więc teraz na jakiś czas nie możesz…”.

7. Skłoń dziecko do przeprosin

Nie zmuszaj dziecka do przeproszenia kogokolwiek. Samo słowo „przepraszam” nic nie znaczy, powinny iść za nim skrucha i prawdziwie poczucie żalu. Dlatego też nie warto mówić do dziecka „natychmiast przeproś”. Ważniejsza jest rozmowa. Zapytanie dziecka, czy chciałoby zostać potraktowane przez inne dziecko tak, jak ono je potraktowało. Istotne jest naprowadzenie dziecka i pokazanie mu, że takie zachowanie jest złe.