Kolejną świątynią na wzgórzu wawelskim był kościół św. Gereona. Ta powstała w XI wieku bazylika to być może najstarszy romański kościół w Małopolsce. Pozostałości budowli najpierw, ponad 100 lat temu, znaleziono pod dziedzińcem Batorego, pomiędzy katedrą wawelską a zamkiem. Natomiast relikty części wschodniej świątyni znajdują się pod zachodnim skrzydłem zamku.
Według "miejskiej legendy" to w miejscu, gdzie stał kościół św. Gereona, znajduje się słynny wawelski czakram, czyli kamień mający być źródłem energii.

Do naszych czasów zachowały się fragmenty murów krypty wschodniej bazyliki św. Gereona. Tak zrekonstruowali jej wygląd twórcy filmu. Krypta miała wymiary ok. 5 na 8 metrów, a jej sklepienie wspierało się na czterech kolumnach oraz pół- i ćwierćkolumnach przyściennych. Trzon jednej z kolumn był zdobiony ornamentem plecionki.

Katedra wraz z innymi świątyniami na Wawelu tworzyła zespół zwany „rodziną kościołów", powiązanych ze sobą funkcjonalnie, a także ceremoniałem liturgicznym.

Tutaj natomiast widzimy już nie budowlę sakralną, lecz budynek pałacowy - palatium. Datowane na około połowę XI w. palatium jest najstarszą zachowaną budowlą romańską na Wawelu będącą częścią zespołu rezydencjonalnego. Był to dwukondygnacyjny budynek na planie prostokąta, o wymiarach 28,5 na 19,5 m. Według ustaleń badaczy we wnętrzu istniały - rozmieszczone regularnie - prawdopodobnie 24 filary; stąd nazwa budowli: „sala o 24 słupach”.