Energia wiązki elektronowej to 490 MeV (megaelektronowoltów). Kolejnym zadaniem i wyzwaniem jest uzyskanie pełnej energii wiązki, która będzie trzy razy wyższa i osiągnie 1,5 GeV (megaelektronowolta).
Zanim udało się tego dokonać, najpierw należało przeprowadzić wiązkę przez akcelerator liniowy (przyspieszacz cząstek), co było stosunkowo proste, gdyż akcelerator liniowy - jak sama nazwa wskazuje - znajduje się na linii prostej. Bardziej skomplikowanym zadaniem było przeprowadzenie wiązki elektronów przez 12 magnesów, które znajdują się na okręgu.
- Wielokrotnie musieliśmy korygować ustawienia różnych parametrów synchrotronu, w szczególności dopasować wartości pól magnetycznych wszystkich magnesów do aktualnej energii wiązki elektronowej, tak aby bez problemów mogła ona wykonać pierwszy i kolejne obroty po pełnym obwodzie, tj. 96 m pierścienia – wyjaśnia Adriana Wawrzyniak – główny fizyk akceleratorowy w Solaris.
- Kolejnymi etapami było zsynchronizowanie magnesu impulsowego z momentem wstrzykiwania wiązki w taki sposób, aby efektywnie wprowadzał on elektrony na poprawną orbitę oraz dopasowanie parametrów wnęki rezonansowej by umożliwić ich akumulację w pierścieniu synchrotronu – dodaje Wawrzyniak.
Zanim wiązka elektronów zacznie emitować światło o stabilnych parametrach, które będzie można wykorzystać do badań, przed naukowcami z Solaris jeszcze wiele godzin pracy i testów. Zależy im bowiem na tym, aby światło pierwszego polskiego synchrotronu było jak najlepszej jakości i miało jak najlepsze parametry.
***
Synchrotron SOLARIS - to największa multidysyplinarna infrastruktura badawcza w tej części Europy, pierwsza w Polsce. Projekt realizowany jest przez Narodowe Centrum Promieniowania Synchrotronowego SOLARIS przy Uniwersytecie Jagiellońskim w imieniu polskiego środowiska naukowego.
To najnowocześniejsze urządzenie tego typu, generujące promieniowanie elektromagnetyczne (od podczerwieni do promieniowania rentgenowskiego), którego unikalne właściwości pozwalają zajrzeć w głąb materii i dokonać precyzyjnych analiz.
Jest wyjątkową i bardzo efektywną inwestycją w infrastrukturę badawczą, gdyż umożliwia równoczesne prowadzenie badań kilkunastu grupom przez 24 godziny na dobę.
