Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał orzeczenie w sprawie kredytów frankowych zawieranych w Polsce między konsumentami a bankami, potwierdzając iż unijne przepisy nie stoją na przeszkodzie unieważnianiu umów kredytowych. Trybunał uznał także, że polskie sądy mają prawo do usunięcia nieuczciwych warunków zawartych w umowie – zapisów o indeksacji do waluty obcej – tj. do „odfrankowienia” umowy.
Co to oznacza dla konsumenta?
Kredytobiorca powinien przeanalizować swoją umowę kredytu i ustalić czy ma umowę indeksowaną do waluty obcej czy też udzielono kredytu denominowanego w obcej walucie.
Umowa kredytu indeksowanego do waluty obcej, tj. udzielonego w złotych polskich i przeliczana na walutę obcą, zgodnie z wyrokiem TSUE może podlegać „odfrankowieniu”. Jest to zmiana istniejącej umowy na umowę kredytu złotówkowego i dalsze spłacanie kredytu w złotówkach, po przeliczeniu nadpłaty dokonanej przez kredytobiorcę. Raty kredytu odwalutowanego będą znacznie niższe, w większości przypadków rata zostanie obniżona średnio o 45 %.
Umowa kredytu denominowanego w obcej walucie, czyli kredytu udzielonego w obcej walucie i wypłaconego w złotych, może zostać unieważniona przez Sąd. Umowa taka jest nieważna od dnia jej zawarcia i musi zostać rozliczona między konsumentem a bankiem. Wpłacone dotychczas raty kredytu muszą zostać rozliczone w całości z kwotą udzielonego kredytu, a brakująca część może zostać zapłacona z nowego złotówkowego kredytu.
Po dokonaniu analizy, kredytobiorca powinien wystąpić do banku z wezwaniem do polubownego zakończenia umowy kredytu walutowego.
W przypadku braku odpowiedzi z banku lub gdy próby polubownego zakończenia umowy nie zakończą się pozytywnie dla kredytobiorcy, należy przygotować pozew do Sądu.
Pozew do sądu
Pozew powinien wskazywać, czego domaga się kredytobiorca – unieważnienia czy „odfrankowienia” umowy kredytu oraz zawierać szczegółowe wyliczenia dotyczące wpłaconych rat kredytu oraz żądań finansowych konsumenta. Taki pozew należy uzasadnić, uwzględniając ustawodawstwo polskie oraz przepisy unijne, ze szczególnym uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 3 października 2019 r.
Sąd powinien rozpatrzyć sprawę zgodnie z żądaniem konsumenta, uwzględniając jego interes w zakresie rozstrzygnięcia, ponieważ to konsument był stroną słabszą w momencie podpisywania umowy kredytu walutowego.
W czasie postępowania sądowego wyznaczony przez Sąd biegły zweryfikuje wyliczenia przedstawione przez kredytobiorcę i przygotuje stosowną wycenę, aby wyrok zawierał prawidłowe wskazanie, jakie należności będą do rozliczenia.
Podsumowując, konsument powinien zacząć działać! Niezwłocznie rozpocząć wskazaną w artykule procedurę zmierzającą do „odfrankowienia” lub unieważnienia umowy kredytu walutowego.
radca prawny Marcin Szołajski, Szołajski Legal Group
