Stadion Wisły już wielokrotnie zmieniał wygląd
Pierwszy stadion Wisły został zbudowany w Oleandrach, oficjalne otwarcie boiska nastąpiło 5 kwietnia 1914 roku. W pierwszym meczu Wisła pokonała Czarnych Lwów 3:2.
Po wybuchu I wojny światowej na terenie Parku Sportowego TS Wisła zostały rozmieszczone oddziały Józefa Piłsudskiego (wśród piłkarzy na zdjęciu z 1927 roku, wykonanym na drugim obiekcie "Białej Gwiazdy"). Stąd właśnie 6 sierpnia 1914 roku Pierwsza Kadrowa wymaszerowała na szlak bojowy.
W marcu 1915 roku stadion doszczętnie spłonął.
Drugi stadion dla Wisły wybudowano przy przy al. 3 Maja, na terenach byłego toru wyścigowego. Boisko zostało usytuowane wzdłuż alei, odwrotnie niż to obecne, w miejscu od strony Błoń, gdzie teraz znajdują się stadionowe parkingi.
Tym razem na inaugurację, która odbyła się 8 kwietnia 1922 roku, piłkarze Wisły zagrali z inną lwowską drużyną - Pogonią.
W maju 1953 roku Wisła przeniosła się na nowy obiekt zbudowany w miejsce dawnego obiektu żużlowego, który był usytuowany tuż obok. Powstały nowe trybuny i budynki klubowe, choć jeszcze przez kilka lat po inauguracji czekały na wykończenie. Wydzielono także bieżnie, a przestrzeń za bramkami zamykała kolumnada (tzw. bramy brandenburskie).
W 1972 roku stadion zyskał maszty oświetleniowe. Przydały się, gdyż Wisła właśnie szykowała się do podboju Europy i na jej stadion zaczęły przyjeżdżać uznane firmy. Podczas meczu z Celtikiem Glasgow o Puchar UEFA w 1976 roku na trybunach zasiadło 45 tysięcy widzów. To do dziś nieoficjalny rekord frekwencji na stadionie przy Reymonta.
