Danuta Szaflarska urodziła się w 1915 roku na Sądecczyźnie w Kosarzyskach. W połowie lat 30. XX w. przeprowadziła się do Warszawy, gdzie w 1939 roku ukończyła Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej.
Zagrała około setki ról teatralnych. Debiutowała w spektaklu "Szczęśliwe dni" w reżyserii Bronisława Dąbrowskiego. Do 1941 roku występowała w Teatrze Polskim w Wilnie, następnie w teatrach konspiracyjnych w latach 1942–1945. Brała udział w powstaniu warszawskim jako łączniczka. W 1945 wystąpiła w głównej roli w pierwszym polskim filmie powojennym – Zakazane piosenki.
Po wojnie występowała w Teatrze Starym w Krakowie, Teatrze Kameralnym w Łodzi, Teatrze Współczesnym w Warszawie , Teatrze Narodowym w Warszawie, Teatrze Dramatycznym w Warszawie i w Teatrze Rozmaitości (od 2010).
Grała w filmach cenionych reżyserów, takich jak: Leonard Buczkowski "Zakazane piosenki" i "Skarb", Jan Rybkowski m.in. "Warszawska premiera",Stanisław Różewicz m.in. "Głos z tamtego świata".
Występowała również u Tadeusza Konwickiego, Andrzeja Wajdy w "Korczaku", Doroty Kędzierzawskiej, czy Agnieszki Holland w "Janosiku. Prawdziwej Historii".
Wielokrotnie nagradzana. W 2007 otrzymała wyróżnienie dla najlepszej aktorki podczas 32. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, za rolę w filmie "Pora umierać". Wcześniej dwukrotnie, w latach 1991 otrzymała to odznaczenie (za "Diabły, diabły") oraz w 1993 (za "Pożegnanie z Marią") zdobyła na tym festiwalu wyróżnienie dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Nagrodzona Złotą Kaczką 2008 dla najlepszej aktorki stulecia kina polskiego.
Autor nagrania: Stanisław Śmierciak
