Salamandra plamista

- Salamandra plamista występuje w strefie bioklimatycznej regla dolnego do 1089 m n.p.m., czyli do Stawu Toporowego Niżnego, i do 1150 m n.p.m., tj. po okolice Rusinowej Polany. Jest ona typowo górską formą, ale charakterystyczną dla gór niskich i pogórza. Dlatego nie spotkamy jej w wysokogórskich dolinach, np. na Hali Gąsienicowej - opisują przyrodnicy z parku narodowego w Tatrach.

Wydra

Żyje nad wodą. - Największy przedstawiciel łasicowatych. Masa dużych samców może przekraczać 20 kg. Żyje samotnie, zajmując rozległe terytoria osobnicze, bogate w wody stojące i potoki. Nie sprzyja to dużemu zagęszczeniu tego gatunku – ocenia się, że w TPN występuje najwyżej kilka osobników. Poluje głównie na ryby, ale także na żaby, kaczki, dżdżownice i owady. Zdarza się, że czyni spustoszenie w przydomowych hodowlach pstrągów. Polując, może przez kilka minut pozostawać pod wodą - opisują wydrę przyrodnicy z TPN.

Żbik

I na koniec kolejny kotowany w Tatrach. - Żbik prowadzi bardzo skryty tryb życia i od wielu już lat nie był w TPN obserwowany. Istnieje jednak duże prawdopodobieństwo, że nadal tu występuje, gdyż w Tatrach Słowackich jest regularnie odnotowywany. Dużym problemem jest odróżnienie czystej krwi żbików od zdziczałych kotów domowych, które niestety dość często penetrują obszar parku narodowego, zwłaszcza w sąsiedztwie osiedli ludzkich. Z naukowego punktu widzenia żbiki i koty należą do tego samego gatunku i zajmują identyczną niszę ekologiczną. Łatwo się krzyżują, wydając płodne potomstwo. Jak twierdzą niektórzy zoologowie, w wyniku tych krzyżówek, praktycznie wszystkie żbiki występujące w naturze mają mniejszą lub większą domieszkę kociej krwi. Żbiki, podobnie jak koty domowe, polują głównie na małe gryzonie – myszy, norniki, polniki i darniówki, czasem także ptaki i ich pisklęta. Są stuprocentowymi mięsożercami - tak opisują to zwierzę przyrodnicy z Tatr.