Twórcami szczepionki na koronawirusa są Ugur Sahin i jego żona Özlem Türeci. To dzieci tureckich imigrantów, są już miliarderami

Kiedy szef firmy Pfizer, amerykańskiego giganta farmaceutycznego ogłosił, że opracowano szczepionkę na koronawirusa skuteczną w 90 procentach, ogromna radość wybuchła między innymi w pewnej niemieckiej firmie.

O ile środki na badania najbardziej pożądanej szczepionki na świecie sfinansował Pfizer, to jej technologia powstała w niemieckiej firmie BioNTech, podaje Reuter.

A „rodzicami” szczepionki, w których niektórzy mówią, że są zbawcami ludzkości, jest małżeństwo o tureckich korzeniach, profesor Ugur Sahin i jego żona Özlem Türeci.

Ojciec Sahina był gastarbeiter, który przybył dawno temu do Niemiec i pracował w zakładach Forda w Kolonii. Robił wszystko, by syn spełnił swoje marzenie, studia medyczne.

Żona Sahina miała łatwiejszą drogę, jej ojciec był bowiem lekarzem. Poznali się na studiach w niewielkim Homburgu i do dziś pracują w zawodzie, który pozostał ich pasją.

55-letni dyrektor generalny BioNTech, Ugur Sahin, należy teraz wraz z żoną, która jest również członkiem zarządu ich firmy do 100 najbogatszych Niemców, jak podaje Welt am Sonntag.

Wartość rynkowa BioNTech, która współtworzyła ta para, wzrosła teraz do 21 miliardów dolarów. Rok temu jej wartość oceniano na 4,6 miliarda dolarów.

Matthias Kromayer, członek zarządu firmy Venture Capital MIG AG, która finansowo wspiera BioNTech od momentu jej powstania w 2008 roku mówi, że ta para mimo osiągnięć, nigdy się nie zmieniła, są tak skromnymi ludźmi, jakimi byli od zawsze.

Kromayer wspomina, że Sahin przychodził zwykle na spotkania biznesowe w dżinsach i miał ze sobą kask rowerowy i plecak.

Sahin wytrwale realizował swoje dziecięce marzenie o studiowaniu medycyny i zostaniu lekarzem. Pracował w szpitalach w Kolonii i południowo-zachodnim mieście Homburg, gdzie poznał Tuereci.

Badania medyczne i onkologia stały się ich wspólną pasją.
Tuereci powiedziała w wywiadzie dla mediów, że nawet w dniu ślubu oboje mieli czas na pracę w laboratorium.

Wspólnie zajęli się układem odpornościowym jako potencjalnym sprzymierzeńcem w walce z rakiem, w szczególności badali wyjątkowe składy genetyczne każdego guza.
Ich życie jako przedsiębiorców rozpoczęło się w 2001 roku. Założyli firmę Ganymed Pharmaceuticals, która zajęła się opracowaniem przeciwciał zwalczających raka.

Ale Sahin - wówczas już profesor na uniwersytecie w Moguncji - nie porzucił badań naukowych i nauczania.

W ich pionierskich pracach bardzo pomogły środki od MIG AG. Wspomagali ich finansowo także Thomas i Andreas Struengmann, którzy w 2005 roku sprzedali firmie Novartis swoją firmę Hexal zajmującą się lekami generycznymi.

To przedsięwzięcie z kolei zostało sprzedane japońskiej firmie Astellas w 2016 roku za do 1,4 miliarda dolarów.

W tym czasie zespół stojący za firmą Ganymed stworzył w roku 2008 BioNTech. Jako cel postawili sobie opracowanie szerokiego zakresu narzędzi do immunoterapii nowotworów.

Dla Kromayera, Türeci i Sahin są „zespołem marzeń”, bo potrafili pogodzić swoje wizje z ograniczeniami rzeczywistości.

Historia BioNTech zmieniła się, gdy Sahin w styczniu tego roku natknął się na artykuł naukowy na temat nowej epidemii koronawirusa w chińskim mieście Wuhan.

Postanowił się nim zając i BioNTech szybko wyznaczył pół tysiąca pracowników, którzy mieli w jak najszybszym tempie opracować szczepionkę przeciwko zarazie.

Firma była już znana i ceniona na świecie, dlatego pozyskała jako partnerów giganta farmaceutycznego Pfizer i chińskiego producenta leków Fosun.

Matthias Theobald, profesor onkologii na uniwersytecie w Moguncji, który współpracował z Sahinem od 20 lat, mówi o nim w samych superlatywach. Przede wszystkim ceni go za ambicje oraz upór w dążeniu do celu.

Jest osobą skromną i pokorną. Pozory niewiele dla niego znaczą. Chce tworzyć struktury, które pozwolą mu urzeczywistniać jego wizje i dlatego jego aspiracje są dalekie od skromnych, mówił Theobald.

Sahin z kolei powiedział Reuterowi zaraz po tym, jak szef firmy Pfizer ogłosił światu radosną nowinę, że wyniki badań dały „nadzwyczajny wskaźnik sukcesu”, ale nie wiedział na początku roku, jak trudne będzie to zadanie.

Dodał, że od początku wiedział, iż jest to możliwe.