Pierwszy raz po wojnie rywalizacja w formule ligowej toczyła się w roku 1948. W nim Wisła miała jedną serię, gdy przegrała trzy mecze z rzędu. W maju musiała uznać wyższość kolejno: Legii (1:4), Tarnovii (1:2) i Rymeru Niedobczyce (2:7).
Z kolei serię czterech przegranych krakowianie notowali w sezonach 1953 (Ruch Chorzów 0:2, Lechia Gdańsk 0:1, Gwardia Warszawa 0:1 oraz Polonia Bytom 0:4) i 1960 (Zagłębie Sosnowiec 0:1, Odra Opole 0:4, ŁKS 0:1 i Ruch 1:2).
Feralny jeśli chodzi o serie porażek okazał się sezon 1963/64 (w formule jesień - wiosna grano od rozgrywek 1962/63). Co prawda Wisła nie ustanowiła w nim jakiegoś rekordu porażek z rzędu, ale aż trzykrotnie notowała po trzy kolejne rzędu. Skończyło się to fatalnie, bo zespół pierwszy raz w historii spadł z ekstraklasy.
Po powrocie na najwyższy szczebel w 1965 roku, w kolejnych latach wiślacy, jeśli przegrywali kolejno kilka meczów, to najwyżej trzy. Tak wyglądało to do sezonu 1974/75, gdy w październiku i listopadzie Wisła przegrała kolejno z: Zagłębiem Sosnowiec 1:2, Lechem Poznań 1:4, Górnikiem Zabrze 0:2 oraz Legią Warszawa 1:2.
