Pierwszą ligową bramkę dla wiślackiej drużyny strzelił w swym szóstym występie w ekstraklasie (wtedy I lidze) - 27 lutego 1977 roku w meczu w Szczecinie z Pogonią (1:2). Ustalił jego wynik w 89 minucie, wykorzystując ładną akcję kolegów i dośrodkowanie Adama Nawałka.
W dwóch meczach jako zawodnik Wisły zaliczył hat-trick. Co ciekawe, w obu rywalem "Białej Gwiazdy" było Zagłębie Sosnowiec. Po raz pierwszy 4 czerwca 1977 roku w domowym spotkaniu Pucharu Ligi (5:0), po raz drugi 11 maja 1983 roku w wyjazdowym meczu ekstraklasy (4:1).
W 1978 roku zdobył z kolegami Wisły mistrzostwo Polski (28 meczów i 6 bramek), a w 1979 roku dotarł z nią do ćwierćfinału Pucharu Europy (4 spotkania). Niestety, nie mógł zagrać - z powodu dyskwalifikacji za bójkę w restauracji "Stylowa" - w dwumeczu z Malmoe (3:1 i 1:4).
Przyczynił się do dwukrotnego awansu Wisły do finału Pucharu Polski (1:2 z Arką Gdynia w Lublinie) i 0:3 z Lechem Poznań w Warszawie). Zagrał w drugim finale. Jako wiślak miał również swój udział w zajęciu przez reprezentację Polski trzeciego miejsca w ME do lat 18 w Polsce.
