Wisła ma wielkie gwiazdy, które nie mają gdzie grać

Szczególnie w chwili, w której władze Krakowa powróciły do idei budowy wielofunkcyjnej hali miejskiej. Teoretycznie nic nie powinno stanąć na przeszkodzie temu, by podwawelski gród mógł się szczycić posiadaniem przynajmniej dwóch nowoczesnych obiektów tego typu - oczywiście, większego i mniejszego.

Doświadczenie i sceptycyzm (a może realizm?) podpowiadają jednak, że problemy mogą być z powstaniem już tylko jednej hali. Uwierzymy więc, kiedy zobaczymy i dotkniemy? Niestety... Bo ile trwa - dla przykładu - przebudowa stadionu przy ul. Reymonta?!

I jakoś końca nie widać.

Natomiast przed oczami wyobraźni mamy już lato przyszłego roku i tradycyjną batalię szefostwa Wisły z FIBA Europe o kolejną warunkową zgodę na rozgrywanie międzynarodowych spotkań w wiślackim obiekcie. Owszem, do tej pory Wisła miała "niezłe wejścia" w FIBA. Ale przecież światowo-europejska koszykarska centrala też ma swój próg wyrozumiałości...

Znamienne są zatem słowa większości wiślackich polskich zawodniczek: - Raczej już nie my, lecz może nasze następczynie będą występowały w pięknej, wielkiej, nowoczesnej krakowskiej hali...

Cóż, oby - choć żeby nie popadać w ogólną panikę, to kto wie, czy największym problemem hali przy ul. Reymonta nie jest jej wielkość, ale raczej... małe rozmiary. W Eurolidze obiekty wszystkich zespołów mają przede wszystkim dużą kubaturę. Co automatycznie wpływa na postrzeganie tych hal. W Wiśle byłoby jeszcze gorzej, gdyby nie bieżące prace, dzięki którym nie trzeba się totalnie wstydzić, lecz tylko trochę...

I pomyśleć, że kiedy w październiku 1965 roku odbywał się w Krakowie słynny Festiwal FIBA, wiślackie obiekty komplementowali nawet ówcześni decydenci międzynarodowej koszykarskiej centrali. Tylko że to było 44 lata temu. Od tego czasu coś się jednak w Polsce, Europie i świecie zmieniło.