4. Coś o mnie.. Mam na imię Dalia, urodziłam się w 1994 roku, mam 22 lata. Jestem maści siwotarantowatej, rasy małopolskiej, po ogierze Denar. Mój pan oddał mnie tu, bo podobno nie mógł się mną dłużej zajmować, a nie chciał sprzedać mnie na rzeź. Nie wiem co to, ale brzmi strasznie. Podobno niektórzy ludzie wysyłają tam konie i nikt ich potem już nigdzie nie spotyka. Okropne, dobrze, że tak nie skończyłam. Chciałabym jednak mieć swój dom, gdzie mogłabym się wypasać z innymi końmi i gdzie miałabym swojego człowieka. Byłam koniem rekreacyjnym, ale od 7 lat cierpię na dychawicę oskrzelową i od momentu pojawienia się problemów z oddychaniem, mój pan już nie brał mnie do pracy. Długo byłam sama w stajni. Chciałabym trafić do dobrego człowieka i mieć jakiegoś kompana. Proszę, daj mi dom. Kontakt: Weronika Paszkot (tel. 668 390 390 / e-mail: [email protected])

5. Jestem Laguna, mam 3 lata. Moje oczy są podobno bardzo bystre, a wszyscy tutaj mówią, że moja sierść jest bardzo ciekawej maści. Podobno jestem ładna. Niestety nie przywykłam do kontaktu z człowiekiem i być może dlatego nikt nie chce nawet dać mi szansy na dom. A ja po prostu będę potrzebowała trochę czasu, aby się zaaklimatyzować i przyzwyczaić. Obiecuję ci jednak, że jeśli mnie przygarniesz, to pokocham cię najmocniej, jak tylko będę potrafiła, a pewnego dnia może nawet przyjdę do ciebie na kolana i zamruczę? (12 429-74-72 , 12 429-92-41 / e-mail: [email protected])

6. Mam na imię Tymek, to znaczy, oni tak mnie nazwali, jestem tu na kwarantannie, co oznacza, że wszyscy liczą, że zamiast trafić do schroniskowego boksu na stałe, znowu będę się wylegiwał na kanapie. Podobno mam właściciela, a to właśnie czas na to, żeby mnie stąd zabrał. Niestety nadal się nie pojawił. Boję się bardzo, że przez to, że nie należę do najmłodszych, już nigdy nie znajdę domu. Ludzie tu mówią, że zrobią wszystko żeby zdążyć przed zimą, ale zostało mało czasu, a ja nadal nie mam domu. Tak bardzo marzy mi się kochający, ciepły kąt ze swoim człowiekiem. Wiem, że wszyscy się martwią o moje zdrowie, w boksach potrafi być naprawdę zimno i wiem, że nie jestem rasowy, ale jeśli mnie przygarniesz, to pokocham cię naprawdę mocno, a może nawet mocniej, niż nie jeden pies z rodowodem. Tylko daj mi szansę.. (www.schronisko.krakow.pl)

7. Jestem Hebe i mam 15 lat, jestem klaczą, mówią, że bardzo ładną, maści bułanej. Żyłam w ośrodku jeździeckim, ale niestety trafiłam na licytację komorniczą, bo mój właściciel miał problemy finansowe. Mimo wszystko miałam szczęście, bo zostałam wykupiona przez KTOZ i trafiłam tutaj. Tu o mnie dbają najlepiej jak potrafią, ale chciałabym mieć już swój dom, taki prawdziwy, najlepiej z towarzystwem, żebym nie czuła się samotnie. Byłam kontuzjowana, pomimo leczenia nie udało się zlikwidować kulawizny. Zdaję sobie sprawę, że nie jestem idealna, nie nadaję się też do żadnej pracy. Dlatego szukają mi domu, w którym właściciel będzie to tolerował i kochał mimo wszystko. Obiecuję, że jeśli ktoś da mi dobry dom, to będę go kochała bezwarunkowo. Kontakt: Weronika Paszkot (tel. 668 390 390 / e-mail: [email protected])