W 2007 roku GKS Bełchatów został wicemistrzem Polski. Duży wkład w to osiągnięcie mieli Rafał Boguski, Łukasz Garguła i Dawid Nowak. Dzisiaj pierwszych dwóch gra dla Wisły, a Nowak broni barw "Pasów".

- Kiedy przychodziłem do Bełchatowa, byłem młodym zawodnikiem, a tam już była grupa doświadczonych piłkarzy i w tej grupie Łukasz przewodził, bo był najlepszym graczem - podkreśla Nowak. - Często mieliśmy spotkania, np. na obiadach. Bełchatów nie jest dużym miastem, łatwo się spotkać. Łukasz to bardzo dobry kolega, sympatyczny. Nigdzie chyba nie było takiej atmosfery, jak ta, która panowała w Bełchatowie za czasów Łukasza. Potrafił zrobić dobry klimat. To bardzo fajny i skromny chłopak.

- W Krakowie rozmawialiśmy kilka razy. Rozmawiamy o piłce, a przede wszystkim o zdrowiu, bo Łukasz też miał spore problemy z kolanem - dodaje Nowak.

W podobnym tonie o Nowaku wypowiada się Garguła: - Dawida porównałbym do Rafała Boguskiego. Obaj są bardzo spokojni, ułożeni, grzeczni. Dawid jest naprawdę świadomy tego, co chce osiągnąć. Dba o siebie. To jest wzór do naśladowania - mówi "Guła".

Jak dziś wyglądają relacje między nimi? - Nasze drogi z Dawidem trochę się rozeszły. Każdy ma swoje obowiązki, ale od czasu do czasu spotykamy się, pogadamy, wspominając choćby stare bełchatowskie czasy - wyjaśnia Garguła.

Przez trzy lata grali razem w Sarajewie Semir Stilić i Boubacar Diabang Dialiba. Obaj bardzo miło wspominają ten czas.

- Z Semirem jesteśmy przyjaciółmi - zapewnia Dialiba. - Na boisku rozumieliśmy się bez słów. W Sarajewie poznałem ojca Semira, który oglądał nasze treningi. W ogóle cała rodzina Stiliciów to dobrzy ludzie. Kiedy pojawiłem się w Krakowie, Semir od razu do mnie zadzwonił. Powiedział, że fajnie, że znów zagramy w tym samym mieście i że możemy się spotykać wieczorami, by coś zjeść w restauracji. To fajna rzecz, od razu się tu lepiej poczułem.

- Dialiba to przede wszystkim bardzo dobry piłkarz - mówi z kolei Stilić. - W Żeljeznicarze strzelał dużo bramek. Prywatnie to bardzo pozytywna i sympatyczna postać. Ma umiejętność szybkiej aklimatyzacji w grupie. W Sarajewie bardzo szybko nauczył się języka, dzięki czemu łatwiej było mu funkcjonować w zespole.