Elektroniczna administracja ruszała w Krakowie

Miło mi stwierdzić, że pionierami polskiej e-administracji były urzędy krakowskie, które jeszcze w 2002 roku stworzyły i udostępniły publicznie szereg usług informatycznych pod wspólną nazwą „Wrota Małopolski”. Można było za ich pomocą uzyskiwać różne aktualne i ważne informacje urzędowe, a także częściowo załatwiać niektóre sprawy przez Internet. Niestety, żadnej sprawy nie można było załatwić od początku do końca wirtualnie - gdyż brak było podpisów elektronicznych, którymi obywatele mogliby uwiarygodnić składane dokumenty.

Powszechnie dostępnych podpisów elektronicznych nadal nie ma, więc mimo rozwoju e-administracji sprawy wciąż załatwiamy w ten sposób, że ściągamy z Internetu informacje i wypełniamy formularze, ale potem musimy osobiście zgłosić się z nimi do urzędu celem ich oficjalnego złożenia. Niestety!

Nadzieję na postęp stwarza elektroniczna Platforma Usług Administracji Publicznej (ePUAP). Jej realizacja kosztowała 32 mln zł, z czego 75 proc. zostało dofinansowane przez Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego. Ma to być (w zamierzeniu) „jedno miejsce, w którym można załatwić wszystko”. Usługi na portalu ePUAP może udostępnić każdy urząd zarejestrowany w systemie. Aby zapewnić ich jednolitość, urzędy mogą korzystać z gotowych wzorów.

Witryna ePUAP umożliwia elektroniczną komunikację pomiędzy urzędem a obywatelami, przedsiębiorcami i innymi urzędami. Deklaruje, że za jej pomocą będziemy mogli załatwić wszystko - od uzyskania potrzebnych informacji poprzez wypełnienie wymaganych formularzy on-line aż po uiszczenie wymaganych opłat i otrzymanie drogą elektroniczną żądanego dokumentu. Dla zarejestrowanych obywateli dostępny jest tzw. katalog usług, będący elektronicznym zbiorem usług dostępnych w portalu ePUAP. Ostatnio w systemie znajdowało się 339 aktualnych wzorów (oraz 154 nieaktualne). Są one dostępne na stronie ePUAP bez konieczności rejestrowania się. Jeśli użytkownik napotka problemy podczas korzystania z ePUAP, może skontaktować się z działem pomocy telefonicznie lub mailowo. To dobrze rokuje!

I na koniec coś osobistego: Gdy w 2005 roku Sejm uchwalił „Ustawę o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne”, zostałem mianowany Przewodniczącym Rady Informatyzacji przy Ministrze Nauki i Informatyzacji. Rada miała stawiać zadania i oceniać postęp prac związanych z tworzeniem zrębów elektronicznej administracji w Polsce. Niestety, wkrótce potem Radę Informatyzacji przejęło Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, więc podałem się do dymisji.