Elektroniczna proteza dłoni od studentki Politechniki Krakowskiej. Pomysł zaczerpnęła z książki Lema

FLESZ - Apel do ozdrowieńców: oddawajcie krew

Nagroda dla studentki Politechniki Krakowskiej

Konkurs o Nagrody „Pro Juvenes” organizuje od 2013 r. Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej. Celem przedsięwzięcia jest promowanie aktywnych studentów i ich inicjatyw.

W tym roku konkursowa rywalizacja toczyła się w 12 kategoriach. Nagrodę w kategorii „Studencki projekt roku” otrzymała studentka inżynierii biomedycznej Wydziału Mechanicznego Politechniki Agnieszka Tkaczyk za projekt elektronicznej protezy dłoni, sterowanej impulsami mięśniowymi. Wynalazek pomoże osobom po amputacjach w powrocie do normalnego funkcjonowania.

Projekt został zrealizowany we współpracy z firmą ABB, globalnym liderem technologii z dziedziny energetyki i automatyki, w ramach 7. edycji Koła Naukowego ABB.

W przypadku amputacji dłoni i ewentualnie części przedramienia, pozostałe mięśnie ręki mogą zostać wykorzystane do sterowania protezą, ale ponieważ dają słabe impulsy EMG, trzeba je wzmocnić przez profesjonalne czujniki. W moim prototypie sterowanie protezą odbywa się właśnie za pomocą zbierania i przetwarzania sygnałów EMG z mięśni przedramienia

- tłumaczy Agnieszka Tkaczyk.

Pomysł na wynalazek studentka zaczerpnęła z książki Lema

W protezie jej autorstwa każdy czujnik zawiera trzy elektrody. Dwie (różnicujące sygnał) przykłada się w miejscach, gdzie pod skórą znajduje się brzusiec mięśnia. Trzecią - elektrodę odniesienia - przykleja się w „neutralnym miejscu” na skórze. Sygnały są przekazywane do programu odczytującego wartości progowe wzmocnionych impulsów EMG i kierowane do serwomechanizmów w protezie. Dysponując kilkoma czujnikami można programować podstawowe gesty.

Moje rozwiązanie jest prototypem, chcę je doskonalić i zaplanowałam już ulepszenia projektu. Dotyczą zarówno designu, jak i samej konstrukcji

- zapowiada studentka.

Pierwszy prototyp wydrukowała przy pomocy drukarki 3D, a pomysł na taki wynalazek zaczerpnęła m.in. z… powieści Stanisława Lema. - Chciałabym, by mój prototyp był niedrogi i dostępny dla wszystkich, którzy potrzebują takiej pomocy. Projektowanie tego typu urządzeń daje ogromną satysfakcję, ponieważ będą one mogły pomóc w powrocie do normalnego życia osobom po amputacji.