To tzw. garnitur, czyli zestaw biżuterii, składający się z medalionu i kolczyków. Te kosztowności stworzone zostały w XIX w. Wykonano je ze srebra, które zostało emaliowane i wypełnione perłami, turkusami, rubinami.
Biżuterię - podobnie jak inne elementy ubioru - Matejko kolekcjonował od lat 50. XIX wieku. Bo nawet tak drobne elementy były przez niego wykorzystywane jako rekwizyty, które później pojawiały się na płótnach jako ozdoby portretowanych postaci, nie tylko historycznych, ale także współczesnych, jak choćby Teodory, żony artysty.

Ten guz, pochodzący z przełomu XVII i XVIII wieku, wykonany został ze srebra. Zrobiono go w technice filigranu. Jest to specjalistyczny sposób zdobienia, polegający na tworzeniu całego przedmiotu bądź jego fragmentów z cieniutkich pasków metalu, ułożonych w ażurową siateczkę.
Takie przedmioty są szczególnie istotne w przypadku kolekcji Matejki - bo guzy, istotny element stroju szlacheckiego (właśnie dzięki nim przecież można było zapiąć żupan), często pojawiały się jako rekwizyty na prezentujących wielkie wydarzenia historyczne obrazach.