Adam Boniecki urodził się 25 lipca 1934 r. w Warszawie. W latach 1999-2011 był redaktorem naczelnym „Tygodnika Powszechnego”, z którym związany jest od 1964 r. W czasach PRL był wychowawcą niepokornej młodzieży, m.in. w krakowskim duszpasterstwie św. Anny, i współpracownikiem opozycji demokratycznej, zwłaszcza Komitetu Obrony Robotników.
W wieku 18 lat wstąpił do Zgromadzenia Księży Marianów (w roku 1993 został przełożonym generalnym Zgromadzenia). Po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku, 11 czerwca 1960 otrzymał z rąk bpa Antoniego Pawłowskiego święcenia kapłańskie w tamtejszej bazylice katedralnej.
W latach 1961–1964 studiował filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Studiował też w Paryskim Instytucie Katolickim (1973–1974).
W latach 70. podróżował po Europie, gdzie opisywał posoborową przemianę w Kościele (jako pierwszy dziennikarz zza żelaznej kurtyny odwiedził Taizé). Po wyborze papieża Polaka przygotował monumentalne „Kalendarium życia Karola Wojtyły”, później zaś przeniósł się do Watykanu, gdzie na polecenie Jana Pawła II stworzył polską edycję „L’Osservatore Romano”. Papieżowi towarzyszył w pielgrzymkach jako dziennikarz, był także jego emisariuszem do ogarniętej stanem wojennym Polski.
Ksiądz Adam Boniecki jest członkiem Zgromadzenia Księży Marianów, w latach 1993-1999 był przełożonym generalnym tego zakonu. Kiedy po powrocie do Polski – i do redakcji „TP” – stał się jednym z najważniejszych komentatorów rzeczywistości III RP (zwłaszcza tam, gdzie dochodziło do napięć związanych z obecnością Kościoła w życiu publicznym), nowe władze Zgromadzenia nałożyły nań zakaz wystąpień medialnych poza „Tygodnikiem”.
Autor wielu książek, począwszy od „Rozmów niedokończonych” z 1974 r. po „Testament” z 2024 r., laureat wielu nagród, odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i komandorią Narodowego Orderu Zasługi Republiki Francuskiej.
Fala upałów w Polsce. Będzie bardzo gorąco
