Projekt ogólnomiejski „Ulica Długa bez zatrzymań tramwajów”

To pomysł na likwidację/ograniczenie odwiecznego problemu Krakowa – blokowania przejazdu tramwajów ul. Długą przez nieprawidłowo zaparkowane samochody. Jak podają autorzy projektu, według statystyk w latach 2017-2023 takie sytuacje miały tam miejsce aż 513 razy. Pomysłodawcy proponują wprowadzenie nowej organizacji ruchu i likwidację części miejsc postojowych na ul. Długiej.

„Projekt polega na zapewnieniu płynnego przejazdu tramwajów ul. Długą, poprzez uniemożliwienie parkowania samochodów w miejscach konfliktowych względem przebiegu linii tramwajowej. Obecnie wzdłuż ul. Długiej parkowanie możliwe jest w 18 zatokach parkingowych, gdzie wyznaczono ok. 112 miejsc postojowych, w tym 9 zastrzeżonych. Część z tych miejsc jest potencjalnie konfliktowa i w związku z tym należy je jak najszybciej zlikwidować. (…). Od co najmniej 13 lat różni urzędnicy z różnych jednostek próbują bezskutecznie rozwiązać problem, który przecież sami stworzyli - przebudowując Długą i tworząc ulicę o wąskim przekroju z linią tramwajową i licznymi zatokami parkingowymi, znajdującymi się bardzo blisko linii tramwajowej, jak się okazuje zbyt blisko. Doprowadziło to w już sumie – jak czytamy w statystykach krakowskiego MPK – w latach 2010-2023 do blisko 1500 (!) zatrzymań komunikacji miejskiej na arterii łączącej Nowy Kleparz z Plantami. I są to tylko przypadki odnotowane, bo nagminnie dochodzi też do niezliczonych zatrzymań krótkich, 2-3 minutowych, które nie wliczają się do statystyk, a są stałym elementem życia komunikacyjnego na Długiej” – opisują pomysłodawcy.

Szacunkowa wartość projektu – 28 tys. zł

Projekt lokalny „Poidełko dla sportsmena”

„Jesteś bardzo zmęczony, a wypiłeś całą wodę lub jej przy sobie w ogóle nie masz? Nasz projekt przyjdzie Ci z pomocą!!! Planujemy zaoszczędzić Twój czas i zaspokoić pragnienie. W ramach projektu powstanie najnowocześniejsze poidełko w naszej galaktyce - smerfastyczne poidełko przy ciągu pieszym przy ul. Bursztynowej na dz. nr 430/1 obr. 43 Krowodrza. Będą z niego korzystać osoby w różnym wieku, które korzystają z boiska szkolnego i ciągu pieszego wzdłuż ul. Bursztynowej’ – podają pomysłodawcy projektu.

Kosztorysowa wartość zadania – 212 tys. zł

Projekt ogólnomiejski „Dość wyspy cieplnej: zieleń na ścianach Ronda Mogilskiego”

„Obsadźmy roślinnością pnącą, płożącą, zwisającą, bądź załóżmy kwietniki, rabaty bylinowe lub kompozycje traw ozdobnych na ścianach oporowych na dolnym poziomie Ronda Mogilskiego. Zapobiegniemy nagrzewaniu się betonu do nieludzkich temperatur, poprawimy powietrze i zwiększymy retencję deszczówki. Zmniejszymy efekt wyspy cieplnej – magazynowania ciepła przez beton w słoneczne letnie dni i jego oddawania w późniejszych godzinach” – proponują autorzy projektu.

Zadanie, warte według szacunków 112 tys. zł, obejmuje nasadzenia o łącznej powierzchni 300 mb, w rejonie: rampy w ciągu Mogilska-Lubomirskiego (110mb), rampa w kierunku al. Powstania Warszawskiego (po stronie sądów; 90 mb), rampa w kierunku ul. Lubicz (100 mb).

Projekt ogólnomiejski „Indu-Natur-Park Kamieniołom Libana - etap 1A”

Projekt o wartości kosztorysowej 1,5 mln zł zakłada rewitalizację kamieniołomu Libana, uwzględniająca walory przyrodnicze i kulturowe tego miejsca - utworzenie tam „atrakcyjnego Indu-Natur-Parku - synergii dzikiej zieleni oraz dziedzictwa kultury przemysłowej i kinematografii (m.in. filmu Lista Schindlera), użytku ekologicznego i ścieżki przemysłu wapienniczego”.

„Kamieniołom Libana to zielona oaza i bogactwo kultury. Od czasu zamknięcia w 1986 roku pozostaje niezagospodarowany. Od prawie 40 lat zarasta w niekontrolowany sposób (wkraczają zarówno cenne, jak i inwazyjne gatunki), a wapienne ściany ulegają erozji powodując odrywanie bloków skalnych. Dziedzictwo przemysłu sukcesywnie niszczeje, a po scenografii filmu „Lista Schindlera” z roku na rok zostaje coraz mniej śladów. Kamieniołom Libana to także miejsce martyrologii z czasów II wojny światowej, które wymaga szczególnej uwagi. Brak działań nie służy, ani ochronie zasobów kulturowych (postępujące niszczenie). Brak działań nie służy, ani ochronie zasobów kulturowych (postępujące niszczenie), ani ochronie przyrody (wzrastają rośliny inwazyjne, a siedliska gatunków chronionych są naruszane przez niezorganizowaną eksplorację terenu). Miejsce to jest również mało dostępne i nie wykorzystuje w pełni swoich walorów edukacyjnych” – napisano m.in. w uzasadnieniu projektu.