Krakowski nauczyciel nagrodzony za "wyjątkowy czyn"

FLESZ - Bezpłatne testy na covid jedynie na skierowanie

W lipcu 2020 r. dwóch agresywnych mężczyzn zaczepiło na przystanku autobusowym czarnoskórego mężczyznę. Za próbę obrony tego młodego Kongijczyka Marek Czerwiński został pobity przez napastników, którzy następnie uciekli. Nauczyciel trafił do szpitala.

- Podziwiamy odwagę bohaterów ratujących życie w sytuacjach ekstremalnych jak wojna, pożar, tonący człowiek, ale na co dzień bardzo potrzebna jest też odwaga przeciwstawiania się złu, chamstwu, brutalności czy agresji silnych w grupie - podkreślił Jan Rodowicz, przewodniczący Kapituły Nagrody (i krewny Jana Rodowicza "Anody"), który wygłosił laudację dotyczącą krakowskiego laureata.

Nagroda im. Jana Rodowicza "Anody" ustanowiona przez Muzeum Powstania Warszawskiego w 2011 r. jest wyróżnieniem dla współczesnych bohaterów, którzy bez względu na trudności i niepowodzenia kierują się w życiu zasadami podobnymi do tych wyznawanych przez pokolenie powstańców. Nagroda jest przyznawana w trzech kategoriach: "Wyjątkowy czyn" (na przykład uratowanie komuś życia), "Akcja społeczna" (wyróżniające się dzieło lub przedsięwzięcie społeczne zakończone sukcesem) oraz "Całokształt dokonań" (wybitne osiągnięcia, spójna oraz konsekwentna postawa życiowa godna naśladowania).

Patron nagrody Jan Rodowicz "Anoda" (1923-1949) był harcerzem, żołnierzem Szarych Szeregów i Armii Krajowej, powstańcem warszawskim. Przeszedł jeden z najcięższych szlaków bojowych powstania warszawskiego, walcząc na Woli, Starym Mieście i Czerniakowie. Był ciężko ranny. Po zakończeniu leczenia na początku 1945 r. nawiązał kontakt z kolegami z Batalionu "Zośka", włączając się w działalność antykomunistyczną i niepodległościową. Został dowódcą oddziału dyspozycyjnego szefa Obszaru Centralnego Delegatury Sił Zbrojnych. W sierpniu 1945 r. po rozwiązaniu DSZ wrócił do Warszawy. Zajął się ewidencją poległych i zaginionych z Batalionu "Zośka", zachęcał kolegów do gromadzenia materiałów historycznych i pisania wspomnień związanych z oddziałem. 24 grudnia 1948 r. został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, zginął 7 stycznia 1949 r. (miał niespełna 26 lat), po brutalnym śledztwie. Do dziś nie została ustalona przyczyna jego śmierci. Oficjalnie miał popełnić samobójstwo, skacząc z okna - wiele jednak przemawia za tym, że został z niego wypchnięty.