Historię 60-letniej pani Basi opisywaliśmy na początku marca. Wtedy po 20 latach pobytu w USA imigrantka wróciła do kraju. Kobieta w 2009 r. przeszła poważny udar mózgu i trafiła do szpitala w Chicago. Lecznica na dwa lata stała się jej domem. Polka była w Ameryce nielegalnie i nie miała ubezpieczenia, w związku z czym nie chciał jej przyjąć żaden zakład opieki. Do domu nie mogła wrócić, bo jest częściowo sparaliżowana i wymaga pomocy, w dodatku syn pani Barbary popadł w kłopoty finansowe. Szpital przez dwa lata leczył Polkę charytatywnie.
Na początku marca pani Basia, na mocy nakazu sądowego, wróciła do Polski. Przyjął ją Szpital Uniwersytecki. Teraz wraz z krakowskim MOPS-em stara się znaleźć dla pani Barbary jakiś dom i załatwić formalności. Nie jest to takie proste.
Udało się na szczęście załatwić kwestię ubezpieczenia zdrowotnego, dzięki czemu szpital nie obciąży kobiety kosztami leczenia. Jak szacuje Anna Niedźwiedzka, rzeczniczka placówki, rachunek wyniósłby ok. 10 tys. zł. Pani Basia, wracając do Polski, nie miała pieniędzy ani ubezpieczenia. Przed wyjazdem do Stanów przez 14 lat pracowała jednak w Fabryce Samochodów Małolitrażowych w Bielsku-Białej. Na tej podstawie można jej więc było przyznać zasiłek z tytułu niepełnosprawności. Pani Barbara odebrała decyzję kilka dni temu i wie już na pewno, że nie zapłaci za pobyt w szpitalu.
Kolejnym problemem jest brak dokumentów. - Kończy się ważność paszportu pacjentki, a to jej jedyny dowód tożsamości - wyjaśnia Niedźwiedzka. Opieka społeczna załatwia więc pani Basi dowód osobisty. - Był już u mnie fotograf i zrobił zdjęcie - mówi pani Barbara. Podkreśla, że bardzo się cieszy z zasiłku. Wszystkie pieniądze, jakie jej zostały po opłaceniu fotografa, to 100 zł.
Pani Barbara zaznacza też, że jest bardzo zadowolona z opieki w Krakowie. - Codziennie rano siostry biorą mnie pod ręce i staramy się spacerować po korytarzu. Jestem już w stanie sama stać - cieszy się. Dodaje, że chodzenie jest dla niej ciągle trudne. Nie wstawała przez kilkanaście miesięcy. Dlatego jej kolana są słabe. - Mam nadzieję, że tam, gdzie trafię, będzie możliwość rehabilitacji - dodaje.
Kobieta cały czas nie wie, co z nią będzie. - Mam świadomość, że nie mogę tu zostać wiecznie - mówi.
Krakowski MOPS stara się jej załatwić miejsce w Domu Pomocy Społecznej w Bielsku-Białej - tam, gdzie mieszkała przed emigracją. Decyzji jednak jeszcze nie ma.
Pani Basia spędzi więc święta w szpitalnej sali. Nie liczy raczej na odwiedziny. Syn jest w Stanach, z bratem nie utrzymuje kontaktu, siostra mieszka w Niemczech. Jej jedyną bliską osobą w Polsce jest koleżanka, z którą znają się jeszcze z pracy w Bielsku. Dzięki niej schorowana kobieta ma w końcu to, czego najbardziej jej brakowało po powrocie z USA: telefon. Może zadzwonić do syna. - W piątek rozmawialiśmy. Piotruś powiedział mi: nie przejmuj się mamusia, jakoś to będzie...
Trwa plebiscyt na Superpsa! Zobacz zgłoszonych kandydatów i oddaj głos!
Wybieramy najpiękniejszy kościół Tarnowa. Sprawdź aktualne wyniki!
Codziennie rano najświeższe informacje z Krakowa prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera!
